Papağan

Alexander papağanı (Psittacula eupatria) dört ana alt türe ayrılır: 1. Nipalensis (Nepal Alexander papağanı). 2. Magnirostris (Andaman Adaları Alexander papağanı). 3. Avensis (Hint-Birmanya Alexander papağanı). 4. Siamensis (Laos veya Siyam Alexander papağanı).

Cennet papağanını ele alıştırmak için aşağıdaki adımları izlemek gerekmektedir: 1. Sessiz ve güvenli bir ortam oluşturmak: Papağanınızın kafesini evin sakin bir köşesine yerleştirin ve yüksek seslerden kaçının. 2. Tanıdık bir rutin oluşturmak: Her gün aynı saatlerde yem verme veya kafes temizliği yaparak papağanınızın size alışmasını sağlayın. 3. Ellerin temizliği: Elinizde yemek kokusu veya yabancı bir koku olmaması, papağanınızın sizi daha az tehdit olarak algılamasına yardımcı olur. 4. Yavaş ve sakin hareketler: Ani el hareketleri veya hızlı yaklaşımlar papağanınızın paniğe kapılmasına neden olabilir. 5. Güven kazanma süreci: İlk etapta elinizi kafesin yakınında tutarak onun tepkisini gözlemleyin ve korktuğu takdirde geri çekilin. 6. Olumlu pekiştirme: Papağanınızın elinizden yem yemesi için sevdiği yiyecekleri ödül olarak kullanın ve her olumlu tepkiyi ödüllendirin. 7. Ele konma aşaması: Papağanınız elinizden yem almaya alıştıktan sonra, parmağınızı bir tünek gibi kullanarak onun elinize gelmesini teşvik edin. Bu süreç, papağanınızın kişiliğine bağlı olarak birkaç gün ile birkaç hafta arasında değişebilir.

Cennet papağanı sesi, diğer papağan türlerine kıyasla daha yumuşak ve melodik özelliklere sahiptir. Bu papağanlar, çeşitli sesler ve melodiler kullanarak doğal yaşam alanlarında birbirleriyle iletişim kurarlar. Çıkardıkları sesler arasında şunlar bulunur: Islık: Genellikle anın tadını çıkardıklarını gösterir. Tıklama: Dikkat çekmek veya kendi başlarına oynarken çıkardıkları bir sestir. Şarkı söyleme: Tamamen memnun ve barış içinde olduklarını ifade eder. Cıvıl cıvıl: Size bir hikaye anlatıyormuş gibi, en etkileşimli seslerden biridir. Ayrıca, cennet papağanları insan konuşmasını taklit etme yeteneğine de sahiptir, ancak bunu çok nadir olarak yaparlar.

Papağanların en çok sevdiği resim türü, doğal ortamlarında çekilen fotoğraflar olarak kabul edilir. Ayrıca, hareketli ve eğlenceli pozlar içeren resimler de papağanların ilgisini artırabilir.

Sevda papağanları, eşlerine olan derin bağlılıkları nedeniyle tek eşli olarak yaşarlar.

Başak burcu, evcil hayvanlara ve özellikle papağan gibi kanatlı canlılara düşkündür.

Kayık (Caique) papağanları konuşma yetenekleriyle tanınmazlar. Ancak, ıslık çalmayı ve gıdaklamayı öğrenebilirler.

Alexander papağanlarında cinsiyet, 3-4 yaş arasında olgunluğa ulaştıklarında belli olur.

Jakolar (papağanlar) tek ayak üstünde uyur çünkü bu pozisyon enerji tasarrufu sağlar ve vücut ısısını korumaya yardımcı olur.

Lord Derby Yeşil Papağanı (Psittacula derbiana), Hindistan'ın dağlık ve ormanlık alanlarında bulunur.

Alex papağan, 100'den fazla kelime biliyordu.

Büyük boy papağan kafesinde olması gerekenler şunlardır: 1. Boyut: Kafes, en az 50 cm x 50 cm x 50 cm boyutlarında olmalıdır. 2. Tel Aralığı: Tel aralıkları 1,5-2 cm arasında olmalıdır. 3. Yemlik ve Suluk: Ahşap yapıda, içten takılan yemlik ve suluklar tercih edilmelidir. 4. Tünekler: Farklı yüksekliklerde, yuvarlak ve dayanıklı tünekler eklenmelidir. 5. Oyuncaklar: Çıngıraklı, ahşap yapılı oyuncaklar ve tırmanma merdivenleri kafesin içine konulmalıdır. 6. Üreme Kafesi: Kare veya dikdörtgen şeklinde, folluklu bir üreme kafesi de eklenmelidir. 7. Zemin Izgarası: Kafesin tabanına tel ızgara konulmalı, böylece temizlik kolaylaşır. Bu aksesuarlar, papağanınızın rahat hareket etmesini, egzersiz yapmasını ve mutlu olmasını sağlar.

Dünyanın en ağır papağanı olan Kakapo, Yeni Zelanda'da yaşar.

Sultan papağanının kafasını geriye atması, genellikle tedirginlik veya oyun amaçlı bir davranıştır. Diğer olası nedenler arasında: - Duyduğu sesten rahatsızlık. Yüksek veya tiz sesler papağanın kafasını geriye çevirmesine neden olabilir. - Dikkat çekme isteği. Papağan, ilgi çekmek için bu hareketi yapabilir. - Sağlık sorunları.

Konuşan papağanların yaşam süresi, türüne bağlı olarak değişir: Küçük türler (örneğin, muhabbet kuşu, sultan papağanı) 10-20 yıl yaşayabilir. Orta boy türler (örneğin, Amazon papağanı) 20-40 yıl arasında yaşayabilir. Büyük türler (örneğin, Jako papağanı, ara papağanı) 50-80 yıl veya daha fazla yaşayabilir.

Papağanda kırık tedavisi 4-8 hafta sürebilir. Tedavi süresi, kırığın ciddiyetine, konumuna ve veterinerin uyguladığı tedavi yöntemine bağlı olarak değişebilir.

Lori papağanı, konuşma yeteneği en gelişmiş papağan türlerinden biri olarak kabul edilir. Loriler, çok sayıda kelimeyi bir arada kullanabilme ve bir şarkıyı başından sonuna kadar söyleyebilme yetenekleriyle öne çıkarlar.

Sağlıklı bir konur papağanı 20-30 yıl arasında yaşayabilir.

"Hanimiş benim oğlum" diyen papağanın videosu 21 Eylül 2016 tarihinde çekilmiştir.

Papağanlar korktukları için ve çeşitli nedenlerle çığlık atabilirler: 1. Üzüntü veya Can Sıkıntısı: Papağanlar, ilgi eksikliği veya hayal kırıklığı nedeniyle çığlık atabilirler. 2. Yavru Çağırma: Bazı papağan türleri, yavrularını bulduklarında çığlık atarlar. 3. Saldırganlık ve Güven Eksikliği: Yırtıcılardan korkma veya bakıcısına karşı güven eksikliği çığlık atmalarına neden olabilir. 4. Yetersiz Egzersiz: Papağanlar, yeterince hareket edemediklerinde dışarı çıkmak için çığlık atarlar. 5. Gürültü ve Işık: Ani ışık parlamaları veya yüksek sesler papağanları korkutabilir ve çığlık atmalarına yol açabilir. Papağanların çığlık atmasını durdurmak için, onları azarlamak veya cezalandırmak yerine, neden çığlık attıklarını anlamak ve bu durumu ortadan kaldırmak önemlidir.