Güvercinler

Dolapçı güvercinlerin saatte ortalama 65 km hızla uçabildikleri bilinmektedir.

Filo güvercinlerinin özellikleri şunlardır: 1. Fiziksel Özellikler: Orta büyüklükte, yuvarlak bir gövde yapısına sahiptirler. 2. Davranışsal Özellikler: Sosyal hayvanlardır ve sürüler halinde yaşarlar. 3. Üreme Özellikleri: Dişi güvercinler genellikle iki yumurta bırakır ve bu yumurtalar 18-20 gün içinde çatlar. 4. Kullanım Alanı: Filo güvercinleri, yarış güvercinleri olarak da yetiştirilir ve form özellikleri ile zeka gelişimleri açısından oldukça kuvvetlidir.

Şebap ve taklacı güvercinler aynı tür değildir, ancak her ikisi de güvercin ırklarıdır. Şebap güvercinleri, bacaklarındaki uzun tüyler (paçalar) ile dikkat çeken, heybetli duruşu ve iri gövdesi sayesinde gösterişli bir görünüme sahip bir güvercin ırkıdır. Taklacı güvercinler ise havadaki akrobatik hareketleri ve periyodik taklaları ile tanınan, enerjik ve hızlı bir uçuş stiline sahip bir güvercin ırkıdır.

Mardin güvercinlerinin uzun yaşamasının birkaç nedeni vardır: 1. Uygun Bakım Koşulları: Evcil güvercinler, sahiplerinin sağladığı korunaklı bir ortamda, yırtıcı hayvanlardan ve olumsuz hava koşullarından uzakta yaşarlar. 2. Dengeli Beslenme: Güvercinlere, enerji ihtiyaçlarını karşılayacak dengeli bir diyet sunulur ve su ihtiyaçları düzenli olarak karşılanır. 3. Düzenli Veteriner Kontrolü: Hastalıkların erken teşhis ve tedavisi için güvercinler düzenli olarak veteriner kontrolünden geçirilir. 4. Stresin Azaltılması: Evcil güvercinler genellikle daha sakin ve stressiz bir yaşam sürer, bu da yaşam sürelerini uzatır.

Diyarbakır kuşları dört ana grupta toplanır ve bu gruplar içinde 18 tür bulunur. Bu türler şunlardır: 1. Göksüağ: Altı çeşit siyah güvercin. 2. Ketme: Altı çeşit renkli güvercin. 3. İçağlı: Altı çeşit parlak renkli güvercin. 4. Kızılbaş: Beş çeşit kırmızı, gök, zeytin ve kül renginde güvercin. Ayrıca, taklacı güvercinler, ankut ve nemsavi gibi diğer güvercin türleri de Diyarbakır'da yetiştirilmektedir.

Donek güvercinlerin ortalama hızı, saatte 60-80 kilometre arasında değişmektedir.

Dönek ve dolapçı güvercinler aynı güvercin ırkıdır, ancak farklı bölgelerde farklı isimlerle anılmaktadır.

Güvercinlerde boyun dönmesi, "tortikolis" veya "stargazing" olarak adlandırılır ve çeşitli nedenlerden kaynaklanabilir: 1. Nörolojik problemler: Merkezi sinir sistemini etkileyen enfeksiyonlar veya hastalıklar (örneğin, Paramiksovirüs enfeksiyonu). 2. Vitamin eksikliği: Özellikle B1 (tiamin) ve E vitamini eksikliği, sinir sistemi üzerinde olumsuz etkiler yaratır. 3. Travma: Baş veya boyun bölgesine alınan darbeler, sinir hasarına veya kas-iskelet sistemi sorunlarına yol açabilir. 4. Bakteriyel ve parazitik enfeksiyonlar: Beyin ve sinir sistemini etkileyen enfeksiyonlar. 5. Genetik faktörler: Bazı güvercinlerde genetik yatkınlık. 6. Toksin maruziyeti: Yem veya suda bulunan küf, mantar toksinleri veya kimyasal maddeler. Bu durum, güvercinin hareketlerini kısıtlar ve yem yeme, su içme gibi temel davranışlarını zorlaştırır. Kesin teşhis ve uygun tedavi için bir veteriner hekime başvurulmalıdır.

Şebap ve taklacı güvercinler aynı türdür, ancak farklı özelliklere sahiptirler. Taklacı güvercinler, havadaki akrobatik hareketleri ve periyodik taklaları ile tanınır. Şebap güvercinleri ise bacaklarındaki uzun tüyler (paçalar) ile dikkat çeker ve daha çok süs ve bölgesel yarışlarda sergilenmek için beslenirler.

Taklacı güvercinlerin ortalama yaşam süresi 8-10 yıl arasındadır. Ancak bu süre, beslenme, barınma koşulları ve sağlık durumu gibi faktörlere bağlı olarak değişebilir ve bazı güvercinler 15 yıla kadar yaşayabilir.

İspanyol posta güvercinleri, 800 kilometreye kadar uçabilir.