GelenekselKıyafetler

İskoçların geleneksel kıyafetlerine "kilt" adı verilir.

Japonların en sevdiği kıyafetlerden biri kimono olarak kabul edilir. Kimono, genellikle ipek veya pamuklu kumaştan yapılan, uzun kollu ve düz kesimli bir cüppeye benzeyen geleneksel bir giysidir. Bunun yanı sıra, yaz aylarında giyilen ve daha rahat bir kıyafet olan yukata da Japonlar arasında popülerdir.

Siirt kadınları, geleneksel olarak şu şekilde giyinirler: 1. Üst Giysiler: Harmani, salta, çuha, hırka, fermane, cepken, yelek, içki/mintan. 2. Alt Giysiler: Şalvar, don, erkeklerde zıvka, çakşır. 3. Bütün Giysiler: Çarşaf, üç etek, kaftan, bindallı, entari, cübbe feraca. 4. Ayak Giysileri: Sarı pabuç, çedik yemeni, çarık, mest, çepik, lapçin, merkap ve çorap. Ayrıca, Siirt'te kadınların evde kocalarının yanında daha serbest giyinebilecekleri, ancak genel olarak vücut hatlarını belli etmeyen ve avret yerlerini örten kıyafetler tercih ettikleri bilinmektedir.

Çinliler, uzun etek giymeyi geleneksel kıyafetlerinin bir parçası olarak tercih ederler. Ayrıca, qipao adı verilen ve vücuda oturan uzun elbiseler de Çin'de özel etkinliklerde ve düğünlerde yaygın olarak giyilir ve bu kıyafetlerde de uzun etekler bulunur.

Kalpak, farklı bağlamlarda çeşitli anlamlar taşıyan bir başlık türüdür: 1. Kurtuluş Savaşı Dönemi: Kalpak, Kurtuluş Savaşı sırasında milli mücadelenin ve Kuvva-i Milliyeciler'in sembolü olarak kabul edilmiştir. 2. Osmanlı Dönemi: Osmanlı döneminde kalpak, Müslümanlar ile gayrimüslimleri ayırt eden bir simge olarak kullanılmıştır. 3. Genel Anlamda: Kalpak, Türk kültürünün ve kimliğinin bir parçası olarak, cesaret, onur ve geleneklerin sembolü olarak da görülür.

Sarafan, 18. ve 19. yüzyıllarda Rusya'da kadınlar tarafından hem günlük giyimde hem de düğünler ve resmi etkinlikler gibi özel günlerde giyilirdi. Günümüzde ise geleneksel kutlamalarda ve folklor oyunlarında giyilmeye devam edilmektedir.

Şalvarlı köy teyzesi olarak bilinen iki farklı kişi bulunmaktadır: 1. Ümmiye Gürbüz: 2013 yılında "Kim Milyoner Olmak İster" yarışmasına katılan ve yerel kıyafetleriyle dikkat çeken bir yarışmacıdır. 2. Şalvarlı Kadınlar Korosu: Mersin'in Mut ilçesinde düzenlenen Zeytin ve Zeytinyağı Festivali'nde sahne alan, 40-70 yaş arası köylü kadınlardan oluşan bir korodur.

Türklerin geleneksel kıyafetlerinin uzun elbiseli olmasının birkaç nedeni vardır: 1. İklim Şartları: Orta Asya'da yaşayan Türkler, soğuktan korunmak için üstlüklerin içine kürk veya post geçirirlerdi ve bu nedenle uzun elbiseler tercih edilirdi. 2. Bozkır Kültürü: Göçebe yaşam tarzına sahip olan Türkler, uzun at yolculuklarında pantolon ve çizme giyerlerdi, bu da elbiselerin uzun olmasını gerektirirdi. 3. Estetik ve Fonksiyonellik: Uzun elbiseler, hem estetik bir görünüm sağlar hem de hareket özgürlüğü sunar, bu da özellikle savaşçılar için önemliydi.

Geleneksel kıyafetler ifadesi İngilizcede "traditional costumes" veya "traditional clothes" olarak çevrilebilir.

Şalvar altına üç etek veya bindallı gibi geleneksel Türk kıyafetleri giyilebilir.

Burdur'un geleneksel kıyafetleri, kadın ve erkek giysileri olarak ikiye ayrılır: Kadın Giysileri: 1. Sırta Giyilenler: Gömlek, şalvar, üçetek entari, yelek, cepken. 2. Başa Giyilenler: Fes, yazma, çevre. 3. Ayağa Giyilenler: Yün çorap, çarık veya ayakkabı, yemeni. 4. Başlıca Aksesuar: Uçkur, kuşak, kemer, alınlık, tepelik. Erkek Giysileri: 1. İç Gömlek, gömlek, şalvar, yelek, cepken. 2. Başa Giyilenler: Fes, poşu. 3. Ayağa Giyilenler: Yün çorap, çarık veya yemeni. 4. Diğer: Kuşak, çift düğmeli hakim yaka gömleği.

Bursa halk oyunları kıyafetleri hem erkekler hem de kadınlar için geleneksel ve renkli bir görünüme sahiptir. Erkek kıyafetleri genellikle şu parçalardan oluşur: - Şalvar: Keçeden yapılmış, paçası dar, yanları geniş. - Yelek: Kolsuz ve iliksiz, keçeden ma’mul. - Kuşak: 2-3 metre uzunluğunda ve 25-30 santimetre genişliğinde, bele dolanır. - Cepken: Kuşağın üzerine sarkıtılan bir mendil. - Fese benzeyen başlık: Beyaz keçeden yapılma. Kadın kıyafetleri ise genellikle şu şekilde tamamlanır: - Etek: Geniş ve renkli desenlere sahip. - Gömlek: Renkli keten kumaştan yapılmış içlik. - Başörtüsü: Renkli ve desenli bir kumaştan. - Takılar: Fistanı, şalvarı ve önlüğü süslemek için kullanılır.

Safranbolu'da kına gecesi yapmak için aşağıdaki adımları izleyebilirsiniz: 1. Mekan Seçimi: Kına gecesini restoran, otel, kır alanı veya havuz başı gibi açık veya kapalı davet alanlarında yapabilirsiniz. 2. Konsept Belirleme: Osmanlı, pembe veya Hint gibi konseptlerden birini seçerek kına alışverişinizi buna göre yapabilirsiniz. 3. Akış Planı: Gecenin nasıl başlayıp biteceğini planlamak için bir akış programı oluşturun. Önerilen akış şu şekildedir: - Misafirlerin müzik eşliğinde karşılanması. - Atıştırmalık ve kına şerbeti ikramı. - Kına öncesi eğlence. - Gelin ve arkadaşlarının kına alayıyla girişi. - Yemek ikramı. - Kına merasimi ve türkülerin söylenmesi. - Geline kınanın yakılması. - Dans ekibi varsa çiftetelli gösterisi. - Gelin ve damadın karşılıklı oynaması ve duvak açma. - Misafirlerin de eğlenceye katılması. - Hediyeliklerin dağıtılmasıyla gecenin sona ermesi. 4. Kıyafet Seçimi: Geleneksel kına kıyafetleri olan bindallı veya kaftan tercih edebilir ya da kına abiyeleri arasından seçim yapabilirsiniz. 5. Gerekli Malzemeler: Kına tacı, kına mendili, tef, kına zili, Shakira kemeri gibi aksesuarlar ve kına malzemeleri temin edilmelidir. Ayrıca, bir organizasyon firmasıyla çalışarak işinizi kolaylaştırabilirsiniz.

Suudi Arabistan'da halk, geleneksel kıyafetler giyer: - Erkekler: Uzun beyaz pamuklu gömlek, uzun kollu ve geniş pantolon, gutra (başın etrafına sarılan pamuk keten). - Kadınlar: Abiye (siyah renkli, vücudu tamamen örten elbise), karmaşık bir başörtüsü ve siyah bir pelerin.

Konya düğünlerinde hem erkekler hem de kadınlar için geleneksel kıyafetler tercih edilebilir. Erkekler genellikle şu kıyafetleri giyer: - Cepken: Gömlek üzerine giyilen, beli saran ve uzun kollu bir ceket. - Şalvar: Bol paçalı, pamuklu veya yünden üretilen bir pantolon. - Entari: Düğünlerde tercih edilen, ince işlemelerle süslenmiş bir üst giysi. Kadınlar için ise yaygın kıyafetler şunlardır: - Bindallı: Uzun ve geniş bir etek üzerine giyilen, yöresel motiflerle süslenmiş bir giysi. - Üçetek: Beyaz renkte bir etek ve üzerine giyilen, uzun kollu ve işlemeli bir gömlekten oluşur. - Peştamal: Günlük hayatta kullanılan, renkli ve desenli bir şal veya örtü.

İran'ın geleneksel kıyafetleri şu şekilde özetlenebilir: Kadınlar için: - Chador: Vücudu tamamen örten, yüzü açıkta bırakan, genellikle pamuk veya polyesterden yapılan bir dış giysi. - Manteau: Diz hizasında, bluz veya gömlek üzerine giyilen, pamuk, keten veya ipek gibi çeşitli kumaşlardan yapılan bir ceket. - Rusari: Saçı örtmek için kullanılan, ipek, şifon veya pamuk gibi farklı kumaşlardan yapılan bir eşarp. - Tarhah: İsfahan şehrinde yaygın olan, kendine özgü şekli ve işlemesiyle dikkat çeken bir baş örtüsü. Erkekler için: - Qameh (Kameez): Diz altına kadar uzanan, genellikle pamuk, ipek veya yün gibi doğal kumaşlardan yapılan uzun bir gömlek. - Shalvar: Ayakta daralan, hafif kumaşlardan yapılan bol pantolonlar. - Jubba (Aba): Geniş kollu, zengin işlemeli ve renkli, kadife, ipek veya brokar gibi lüks malzemelerden yapılan uzun bir üst giysi. - Kolah: Felt gibi çeşitli malzemelerden yapılan, kentsel alanlarda erkekler tarafından giyilen geleneksel bir başlık.

Meddahlar, genellikle geleneksel Türk kıyafetlerini tercih ederler. Performanslarında giydikleri kıyafetler arasında: Beyaz veya açık renkli gömlekler; Siyah pantolonlar ve ceketler; Fes veya şapka gibi başlıklar bulunur. Ancak, her meddah kendi tarzına göre kıyafet seçimi yapabilir ve bu tercihler değişebilir.

Şerbetçi çocuğun çizimi, genellikle Türk resim sanatında köklü bir geçmişe sahip olan şerbetçi figürünü tasvir eder. Örneğin, Sabri Berkel'in "Şerbetçi" adlı eserinde, şerbetçi figürü geometrik formlardan oluşan bir yorumla, dikey, yatay, dairesel ve diyagonal çizgilerin oluşturduğu zıtlık etkisiyle dinamik bir yapıda tasvir edilmiştir. Şermin Yaşar'ın "Cumhuriyet'in İlk Sabahı" adlı kitabında ise, küçük bir şerbetçi çocuğun Ankara'da yaşadığı zorluklar ve Mustafa Kemal Atatürk'ün etkisiyle nasıl değiştiği anlatılır.

Endonezya'da çeşitli kültürel ve bölgesel etkilere sahip birçok geleneksel kıyafet türü bulunmaktadır. İşte bazıları: Batik: Geleneksel Endonezya kumaşı, karmaşık ve mum dayanıklı boyama süreciyle ünlüdür. Kebaya: Geleneksel bluz-elbise kombinasyonu, genellikle dantel ve diğer karmaşık tasarımlardan yapılır. Baju Kurung: Malezya ve Endonezya'nın bazı bölgelerinde Müslüman kadınlar tarafından giyilen, gevşek oturan diz boyu veya baldır ortasında bluz ile etek veya pantolonla kombinlenen bir kıyafettir. Kaftan: Bilek boyu, bol, dökümlü bir elbise, genellikle günlük giyimde tercih edilir. Abaya: Orta Doğu'da giyilen, gevşek ve robe tarzında bir elbisedir. Ayrıca, sarong, ulos ve sasak gibi diğer bölgesel kıyafetler de Endonezya'nın geleneksel kıyafetleri arasında yer alır.

Erzincanlı kadınlar geleneksel olarak şu kıyafetleri giyerler: Üst Giyim: - Entari: Bolca, düz elbise. - Üçetek: Vücuda oturan, hakim yakalı giysi. - Şalvar: Pantolonvari, ağ kısmı paçadan olmayan. Başörtüsü: - Ehram (İhram): İnce yün ipekten dokunan, beyaz, kahverengi veya siyah renklerde. - Hindi (Yazma): Desenli ince tülbent. Aksesuarlar: - Tülbent: Kenarları oyalı, yazma gibi kullanılan beyaz örtü. - Namaz Örtüsü: Düz olarak başa alınan, yaşlı kadınlar tarafından kullanılan. - Pırpırlı: Kırmızı tülden yapılan, kenarları boncuk oyalı başörtüsü. Ayrıca, modern dönemde yapılan kurslarda ehram kumaşından çanta, yatak örtüsü, bohça, yelek, kravat gibi ürünler de üretilmektedir.