DurumKodları

Kod 422, HTTP durum kodları arasında yer alır ve "Unprocessable Entity" (İşlenemeyen Varlık) anlamına gelir. Bu kod, sunucunun, anlamsal hata içeren istekleri işleyemediği durumlarda kullanılır.

400 ve 401 HTTP durum kodları arasındaki temel fark, hata nedeninde yatmaktadır. - 400 Bad Request: Sunucunun, istemci tarafından gönderilen isteğin sözdizimi hatası veya boyutunun çok büyük olması gibi nedenlerle işlenemediğini belirtir. - 401 Unauthorized: Kullanıcının, erişmek istediği kaynak için geçerli kimlik doğrulama bilgilerine sahip olmadığını ifade eder.

410 durum kodu, kullanıcının erişmek istediği web sayfasının sunucuda kalıcı olarak bulunmadığını ifade eden bir HTTP durum kodudur.

HTTP 400 ve 406 durum kodları arasındaki fark şu şekildedir: - HTTP 400 (Bad Request), istemci tarafından gönderilen isteğin yanlış bir istek yapılması (söz dizimi hatası) nedeniyle yanıtlanamadığını belirtir. - HTTP 406 (Not Acceptable), istemcinin istek yaptığı hali (formatı) ile sunulamayan bir kaynak için sunucunun yanıt olarak döndürdüğü koddur.

HTTP durum kodları, istemcinin (genellikle web sitesi kullanıcısı) sunucuya gönderdiği isteklere yanıt olarak sunucunun geri gönderdiği üç basamaklı sayılara sahip mesajlardır. İşe yaradıkları bazı amaçlar: 1. Sunucu tarafı durumları: Sunucunun normal çalışıp çalışmadığını veya hangi tür sorunlarla karşılaştığını belirtir. 2. Kullanıcı deneyimi: Kullanıcıların web sitesinde karşılaştıkları hataları ve yönlendirmeleri anlamalarına yardımcı olur. 3. SEO: Arama motorlarının web sitelerini değerlendirmesinde önemli bir kriterdir ve yanlış yapılandırılmış kodlar, web sitesinin sıralamasını etkileyebilir. Beş ana HTTP durum kodu kategorisi: 1. 1xx (Bilgilendirme): İsteğin alındığını ve işlemin devam ettiğini gösterir. 2. 2xx (Başarılı): İsteğin başarıyla işlendiğini belirtir. 3. 3xx (Yönlendirme): Kaynağın başka bir konuma taşındığını ifade eder. 4. 4xx (İstemci Hataları): Kullanıcı tarafında bir hata olduğunu gösterir. 5. 5xx (Sunucu Hataları): Sunucudaki problemleri işaret eder.

Kod 300, HTTP durum kodlarından biridir ve "Birden Fazla Seçenek" anlamına gelir.

E-fatura durum kodları, e-faturanın gönderim sürecinde hangi aşamada olduğunu belirten kodlardır. İşte bazı önemli e-fatura durum kodları: 1. 1000: Zarf Kuyruğa Eklendi. 2. 1100: Zarf İşleniyor. 3. 1110: Zip Dosyası Değil. 4. 1111: Zarf ID Uzunluğu Geçersiz. 5. 1130: Zip Açılamadı. 6. 1300: Başarıyla Tamamlandı.

1220 ve 1230 e-fatura durum kodları, Gelir İdaresi Başkanlığı (GİB) tarafından kullanılan ve zarfların işlenme sürecini belirten kodlardır. 1220 kodu, "hedeften sistem yanıtı gelmedi" anlamına gelir ve zarfın GİB tarafından alıcıya gönderildiğini ancak alıcının zarfı işlediğine dair henüz başarılı ya da başarısız bir cevap dönmediğini gösterir. 1230 kodu ise "hedeften sistem yanıtı başarısız geldi" anlamına gelir ve gönderilen zarfın GİB kontrollerinden geçtiğini ancak gönderim yapılan firmanın sisteminden hata aldığını belirtir.

1300 ve 1210 e-fatura durum kodları, e-fatura gönderim sürecinde farklı anlamlar taşır: 1. 1300: "Başarıyla Tamamlandı" durumunu ifade eder ve e-fatura veya uygulama yanıtının sorunsuz bir şekilde alıcı firmaya iletildiğini gösterir. Bu durumda işlem yapılmasına gerek yoktur. 2. 1210: "Doküman Bulunan Adrese Gönderilemedi" durumunu ifade eder ve e-faturanın alıcıya iletilemediğini belirtir.

0, 301 ve 504 HTTP durum kodları farklı işlevlere sahiptir: 1. 0 (Devam): Bu kod, isteğin başarıyla alındığını ve işlemin devam edebileceğini belirtir. 2. 301 (Kalıcı Yönlendirme): Bir kaynağın kalıcı olarak başka bir yere taşındığını bildirir ve o yere yönlendirme sağlar. 3. 504 (Ağ Geçidi Zaman Aşımı): Sunucu, bir ağ geçidi veya proxy görevi görürken, isteği tamamlamak için erişmesi gereken bir dış sunucudan zamanında yanıt alamadığını gösterir.

1230 ve 1220 durum kodları, e-Fatura sürecinde farklı koşullarda başarılı kabul edilir: - 1230 kodu, "Hedeften sistem yanıtı başarısız geldi" anlamına gelir ve bu kod alındığında faturanın yeniden gönderilmesi gerekir. - 1220 kodu, "Hedeften sistem yanıtı gelmedi" durumunu ifade eder ve bu kod, 2 gün içerisinde güncellenerek değişime uğramazsa, faturanın alıcısı ile temasa geçilmesi önerilir.

403 ve 429 HTTP durum kodları arasındaki fark şu şekildedir: - 403 Forbidden (Erişim Yasaklandı): Bu kod, istemcinin belirli bir kaynağa erişim izninin olmadığını ifade eder. - 429 Too Many Requests (Çok Fazla İstek): Bu kod, sunucunun istemciden gelen istekleri işleyemediğini, çünkü kısa süre içinde çok fazla istek gönderildiğini belirtir.

01.409 ifadesi, HTTP durum kodu 409 anlamına gelebilir. Bu kod, çakışma veya uyuşmazlık durumunu ifade eder ve sunucu tarafında bir hata olduğunda döndürülür.

204 durum kodu, HTTP iletişiminde "No Content" (İçerik Yok) anlamına gelir. Bu kod, sunucunun isteği başarıyla işlediğini ancak geriye dönecek bir içerik bulamadığını belirtir.

204 durum kodu (No Content), HTTP protokolünde sunucunun isteği başarıyla işlediğini ancak geriye dönecek bir içerik bulamadığını belirtir.

SGK durum kodu "D", emekli olma durumunu ifade eder.

301 ve 304 HTTP durum kodları arasındaki temel farklar şunlardır: - 301 (Moved Permanently): Bu kod, bir kaynağın kalıcı olarak yeni bir URL'ye taşındığını bildirir. - 304 (Not Modified): İstemci, önbellekte bulunan bir kaynağın güncellenip güncellenmediğini sorgular.

302 ve 404 HTTP durum kodları arasındaki temel farklar şunlardır: - 302: Bu kod, bir web sayfasının geçici olarak başka bir URL'ye yönlendirildiğini ifade eder. - 404: Bu kod, istenen web sayfasının bulunamadığını belirtir.

404 ve 405 HTTP durum kodları arasındaki fark şudur: - 404: "Sayfa Bulunamadı" anlamına gelir ve istenen kaynağın sunucuda bulunmadığını belirtir. - 405: "Yöntem İzin Verilmedi" anlamına gelir ve istenen kaynak için kullanılan istek yönteminin desteklenmediğini ifade eder.

402 HTTP durum kodu, "Ödeme Gerekli" anlamına gelir.