Divan

Osmanlı İmparatorluğu'nda divan çeşitleri şunlardır: 1. Divanı Hümayun: Devlet işlerinin görüşüldüğü ana divan. 2. Galebe Divanı: Yabancı elçilerin kabulü sırasında toplanan divan. 3. Ayak Divanı: Olağanüstü hallerde toplanan divan. 4. Sefer Divanı: Sefer sırasında toplanan divan. 5. At Divanı: Sefer sırasında at üstünde yapılan divan. 6. Ulufe Divanı: Yeniçerilerin maaşlarının dağıtılmadan önce toplandığı divan. 7. İkindi Divanı: Divanı Hümayun'da eksik kalan konuların görüşüldüğü divan. 8. Çarşamba Divanı: İstanbul ile ilgili sorunların konuşulduğu divan. 9. Cuma Divanı: Şer'i ve örfi davaların görüldüğü divan.

Evet, Divan-ı saltanat ve Divan-ı alâ aynı divanı ifade eder.

15'li heceyle yazılan türkülere "divan" denir.

Beyânî'nin divanı, birkaç açıdan önemlidir: 1. Döneminin Edebî Çevresini Yansıtması: 17. yüzyılda yaşamış olan Beyânî'nin divanı, bu döneme ait edebî çevrenin zenginliğini ve sosyal konuları işleyen şiir anlayışını yansıtır. 2. Farklı Üslupların Bir Arada Olması: Divan, hem klasik üslupta şiirler hem de Sebk-i Hindî akımının etkilerini taşıyan şiirler içerir. 3. Şiirlerinin Kalitesi ve Etkisi: Beyânî'nin akıcı söyleyişi, sağlam cümle kurgusu ve tasavvufî konuları işlemesi, şiirlerinin döneminde takdir edilmesini sağlamıştır. 4. Tarihi ve Kültürel Değer: Divan, sadece bir edebi eser olmanın ötesinde, Beyânî'nin yaşadığı dönemin tarihî ve kültürel bilgilerine de ışık tutar.

Divan takımı genellikle 1 adet 3'lü koltuk ve 1 adet berjer olmak üzere iki parçadan oluşur.

Divan-ı Arz ve Divan-ı İstifa Büyük Selçuklu Devleti'nde farklı görevlere sahip olan iki önemli divandır. Divan-ı Arz: Devletin merkezdeki ordusunun maaş ve levazımat işleriyle ilgilenir, savunma işlerini yürütür. Divan-ı İstifa: Devletin mali işlerinden sorumludur, vergi gelirlerinin toplanması ve harcanmasını yönetir.

Edebiyatta fahriye, divan şairinin kendisini övdüğü bölüm olarak tanımlanır. Ayrıca, kasidenin bir türü olarak da görülür ve bu durumda fahriye, kasidede şairin kendini övdüğü beyitlerin bulunduğu bölümdür.

Evet, divan edebiyatı ve klasik edebiyat aynı şeyi ifade eder.

Evet, Şahidi'nin Farsça Divanı vardır. Ancak, bu divanın herhangi bir nüshası bulunamamıştır.

Şair Baki'nin en önemli eseri, "Divan" adlı eseridir.

Divanda atama işlerini kazaskerler yapardı. Kazaskerler, divan toplantılarında büyük davalara bakar ve kadıların ile müderrislerin atamalarını gerçekleştirirlerdi.

M. Esad Erbili'nin "Divan-ı Esad" kitabı 280 sayfadan oluşmaktadır.

Ali Şîr Nevâyî, Türkçe olarak aşağıdaki divanlarını yazmıştır: 1. Garâibü’s-Sıgar. 2. Nevâdirü’ş-Şebâb. 3. Bedâyi’u’l-Vasat. 4. Fevâyidü’l-Kiber. 5. Hazainü’l-Maânî (genel adı).

Türk edebiyatında ilk divan, Hoca Dehhani'ye aittir.