Bucak ve nahiye aynı anlama gelen kavramlardır. Osmanlı İmparatorluğu'nda 1871 yılında kurulan nahiyeler, kaza ve köy arasında yer alan ve birer nahiye müdürü tarafından yönetilen idari bölümlerdi. Cumhuriyet döneminde ise 1924 Teşkilat-ı Esasiye Kanunu’nun 1945 yılında Türkçeleştirilmesinden önce bucak, “nahiye” adıyla anılmış, anayasanın Türkçeleştirilmesinden sonra ise nahiye sözcüğünün yerini bucak sözcüğü almıştır. Günümüzde ise 5442 sayılı İl İdaresi Kanununa göre bucak, "coğrafya, ekonomi, güvenlik ve mahalli hizmet bakımlarından aralarında ilişki bulunan kasaba ve köylerden meydana gelen bir idare bölümü" olarak tanımlanmaktadır.