Tımar, Osmanlı Devleti'nde devlet adına çalışan asker ve memurlara hizmetleri karşılığında toprak tahsis etmek üzerine kurulu bir sistemdir. Tımar sisteminin bazı özellikleri: Toprakların işlenmesi: Sipahiler, tımar olarak verilen toprakları köylülere kiralar ve elde edilen gelirin büyük bir kısmını alırdı. Askeri görev: Sipahiler, savaş zamanında devlete asker olarak hizmet etmek zorundaydı. Üretimde süreklilik: Devlet, tarım arazilerinin boş kalmasını engelleyerek üretimde devamlılığı sağlamıştır. Vergi toplama: Tımar sistemi, devletin vergi toplama yükünü azaltmış ve bu vergiler asker yetiştirmede kullanılmıştır. Tımar sistemi, 1839'daki Tanzimat Fermanı ile kaldırılmıştır.