Psikodramada boş sandalye tekniği, danışanın çözümlemek istediği duygusal veya ilişkisel sorunları, içsel çatışmaları ve geçmişe dair kapanmamış meseleleri keşfetmesini sağlayan bir yöntemdir. Bu tekniğin uygulanışı şu adımları içerir: 1. Amaç Belirleme ve Sandalye Yerleştirme: Seans başında terapist ve danışan, üzerinde çalışılacak konuyu ve hedefleri netleştirir. 2. İki Taraflı Rol Oynama ve Diyalog Başlatma: Danışandan, sandalyede oturan kişiyle konuşması istenir. 3. Duyguların İfadesi: Danışan, duyduğu öfkeyi, kırgınlığı, sevgiyi veya pişmanlığı ifade ederken bu duyguların gerçekliğiyle yüzleşir. Boş sandalye tekniği, Gestalt terapistleri tarafından popüler hale getirilmiştir ve ilk olarak 1921 yılında Sigmund Freud'un öğrencisi Jacob Levy Moreno tarafından geliştirilmiştir.