Ayfer Tunç'un "Kapak Kızı" romanı, bireyin modern dünyadaki yalnızlığı, içsel sıkışmışlığı ve yabancılaşması gibi temaları işler. Romanın temel konuları: Yalnızlık: Bünyamin ve Ersin, kalabalıklar içinde bile yalnız kalan, içlerine dönük karakterlerdir. Bastırılmışlık: İki ana karakter, ataerkil düzenin içinde şekillenmiş ancak bu düzenin onlara sunduğu kimlikleri taşıyamamıştır. Kadın temsili: Kadın bedeni, bir "gösteri nesnesi" olarak konumlandırılır ve bu durum, toplumda kadınların nasıl nesneleştirildiğini gösterir. İçsel çatışmalar: Karakterler, geçmişleriyle ve birbirleriyle kurdukları ilişki aracılığıyla derin bir içsel gerilimin içine çekilir. Ayrıca, roman 1980 sonrası Türkiye'sinin toplumsal ve kültürel dönüşümlerine dair güçlü göndermeler içerir.