Hayatta kalma içgüdüsü, organizmayı tehlikelerden koruyan ve yaşamsal tehditlerle başa çıkmasını sağlayan temel bir dürtüdür. Çalışma şekli: Bir tehlike algılandığında, bilgi amigdala aracılığıyla böbreküstü bezlerine iletilir. Bezler, kişinin durumuna ve tehdidin gerekliliğine göre adrenalin veya noradrenalin salgılar. Bu hormonlar, vücutta gerekli fizyolojik değişiklikleri başlatır: nabız ve kan basıncı yükselir, kan şekeri ve yağlar serbest bırakılır, enerji seviyesi artar. Bu içgüdü, sadece fiziksel hayatta kalışı değil, aynı zamanda sosyal ortamlara uyum sağlama ve bu ortamların kurallarını anlama becerisini de içerir.