Yahya Kemal'in "Üsküdar'ın Dost Işıkları" şiiri, Üsküdar semtinin seher vakti aydınlanmasını ve bu aydınlığın yarattığı duyguları anlatır. Şiirde öne çıkan temalar: - Manevî Aydınlanma: Üsküdar'ın fakir evlerinin lambaları, semtin iç zenginliğini ve manevi hayatını simgeler. - Özlem ve Üzüntü: Şair, iftar telaşını ve mahalleliyle birlikte olamamanın üzüntüsünü dile getirir. - Şükür: Sonunda, sahip olduğu manevi duygular için şükrettiğini ifade eder. Şiirin son dizeleri şu şekildedir: > "Gönlüm, dilim, kanım ve mizacımla sizden'im, > Dünya ve ahirette vatandaşlarım benim".