Divan edebiyatında tapşırmanın amacı, şairin asıl adı yerine geçen mahlasını (takma ad) eserde, özellikle şiirlerin son bölümünde, kullanmaktır. Mahlas, şairin ünü haline gelir ve bazen asıl adı unutulup gider. Divan şairleri, mahlaslarını genellikle hocaları, üstatları veya usta bir şair tarafından alırdı. Örnek bir tapşırma: >Karac’oğlan der ki geçti çağlarım Meyve vermez oldu gönül bağlarım Aklıma geldikçe durmaz ağlarım Gözüm yaşı sel olduğu zamandır. Karacaoğlan (Halk Şairi)