Shakespeare'in Sonnet 96'sı, genç bir adamın hem kusurlarının hem de lütuflarının toplum tarafından nasıl algılandığını ele alır. Şiirde, kusurların şiirde zarafete dönüştüğü ve bu sayede gerçek kabul edildiği ifade edilir. Sonnet 96'nın son iki dizesi, Sonnet 36 ile aynıdır.