Sone 99, William Shakespeare tarafından yazılmış, aşkın ve doğanın güzelliklerini konu alan bir şiirdir. Şiirde, konuşmacı sevgilisine hitap ederek, çiçeklerin güzelliklerini onun nefesinden ve teninden çaldığını iddia eder. Son bölümde ise, konuşmacı, tüm bu çiçeklerin niteliklerini kendi şiirlerinden aldığını ve bu nedenle kalıcı olduklarını öne sürer.