Zeki Ömer Defne'nin "Sessiz Nehir" şiiri, şairin kendi iç dünyası ile dış dünyayı karşılaştırdığı ve yalnızlığını işlediği bir eserdir. Şiirde, Güney Amerika'da yetişen ve 60-70 yılda bir açan Puya bitkisi, şairin kendini benzettiği bir sembol olarak kullanılır. Ayrıca, şiirin her beyti, kitabın bölümlerinin başına yerleştirilerek, her bölümde toplanan şiirlerin özüne uygun bir yapı oluşturulmuştur.