Ozan yapma geleneği, Türklerin İslamiyet öncesi döneminde var olan ve kam (şaman)ların toplumsal iş bölümünün gelişmesiyle ortaya çıkan sözlü edebiyat geleneğidir 1.

Bu geleneğe göre ozanlar, kopuz eşliğinde doğaçlama şiir söyleyen ve toplumun sorunlarını dile getiren şairlerdi 23. Ozanlar, halkın sesi olarak toplumdaki olumlu ya da olumsuz gelişmeleri eserlerine yansıtırlardı 2.

İslamiyet'in kabulünden sonra bu gelenek, yüzeysel bir İslami din ve dünya görüşü kisvesine bürünerek Osmanlı Türkleri arasında XVI. yüzyıl sonlarına kadar devam etmiştir 1. Daha sonra tekke ve âşık edebiyatlarının ortaya çıkmasıyla ozan yapma geleneği önemini kaybetmiştir 14.