Osmanlı sanatında kullanılan motifler beş ana gruba ayrılır: 1. Bitkisel motifler: Çiçekler, yapraklar, ağaçlar ve otlar. 2. Geometrik motifler: Ağlar, geçmeler, insan ve hayvan figürleri. 3. Karmalar: Doğa unsurları (bulut, ay, güneş, yıldız, cami, ev vb.) ve çeşitli eşyalar (ibrik, kandil, vazo vb.). 4. Sembolik motifler: Dokuyucunun duygu ve düşüncelerini veya doğa güçlerini simgeleyen motifler (kuş, hayat ağacı, el, tarak, ibrik, kandil vb.). 5. Figürlü motifler: Hayali efsanevi hayvan motifleri (ejder, simurg, ki’lin) ve tabiat kaynaklı, üsluplaştırılmış hayvan motifleri (aslan, pars, tavşan, geyik ve çeşitli kuşlar). Bu gruplar altında birçok alt motif çeşidi bulunmaktadır.