"Ne Feryad Edersin Divane Bülbül" türküsünün hikayesi, karşılıksız aşkın ve ayrılığın acısını anlatan bir temaya sahiptir. Özetle hikaye şu şekildedir: Bülbül, gülün başında hasretle en güzel nağmeleri seslendirir ve "Ey gonca, aç ki yüzünü göreyim" diye seslenir. Bülbül, sevgiliye olan hasretini dile getirdiği türküde, bu ayrılığın mahşer gününe kadar süreceğini ifade eder.