Atabey, Osmanlı Devleti'nde şehzadeleri yetiştirmekle görevli lala anlamına gelir. Atabey unvanı, ilk defa Selçuklularda kullanılmıştır. Osmanlı'da atabeylik kurumu, 12. yüzyılda Selçuklu Devleti'nin hakimiyeti altındaki toprakların yerel yöneticiler tarafından idare edilmesiyle önem kazanmıştır. Atabeylik, zamanla önemini kaybederek üçüncü derece bir makam haline gelmiş, ardından atabegler askerî kumandanlık görevlerini de kaybederek saraylarda şehzadelerin mürebbileri ve öğretmenleri olmuştur.