Yaşar Kemal'in "Yalnızlık" adlı şiiri, yalnızlık duygusunu çeşitli doğa ve insan imgeleri aracılığıyla betimler. Şiirde öne çıkan temalar: İzole edilmiş mekân: "Kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin" ifadesi, yalnızlığın yoğun bir şekilde hissedildiği bir mekânı tanımlar. Doğa ve insan ilişkisi: Doğa unsurları (su, yol, dağ, ağaç ve bulutlar) insana ilişkin bir anlam kazanarak yalnızlık duygusunu güçlendirir. İçsel çatışma: "Elin adamı ne anlar senden?" ifadesi, yabancılaşma ve anlaşılmama hissini yansıtır. Yalnızlığın istilası: Yalnızlık, bir yerden başka bir yere kaçma çabasına rağmen kaçınılmaz bir şekilde geri gelir. Çaresizlik ve istek: "Başka ne gelir elden?" ifadesi çaresiz bir durumu, "Tanrı kimsenin başına vermesin böyle bir yalnızlığı!" dileği ise yalnızlığa duyulan isteksizliği ve çaresizliği vurgular.