Klasik dönem Osmanlı mimarisi, 1501 ile 1703 yılları arasında hâkim olan ve ağırlıklı olarak İstanbul'da görülen bir mimari üsluptur. Klasik dönem Osmanlı mimarisinin bazı özellikleri: Yüksek ve görkemli yapılar: Mimarların genel yaklaşımı, yüksek ve heybetli yapılar inşa etmekti. Kubbeli ve merkezî planlı yapılar: Erken dönemde uygulanmaya başlanan kubbeli yapılar, bu dönemde daha anıtsal ölçeklerde uygulandı. Malzeme kullanımı: Küfeki taşı ve mermer sıklıkla kullanılmıştır. Tasarım kompozisyonu: Yukarıdan aşağıya genişleyen bir kütle kompozisyonu tercih edilmiştir. Süsleme: Çini, taş ve ahşap gibi çeşitli malzemelerle zengin süslemeler yapılmıştır. Önemli yapılar: Süleymaniye Camii, Selimiye Camii, Bayezid Camii, Haseki Sultan Külliyesi gibi yapılar bu döneme aittir.