Saf şiir anlayışı, 20. yüzyılın başlarında ortaya çıkan ve şiirin özüne, ruhuna yönelen bir akımdır. Saf şiir anlayışının bazı özellikleri: Biçim endişesi: Şiirde biçim ve ahenk önemlidir. Anlamın arka planda olması: Anlam, imgelere ve çağrışımlara dayanır; her okuyucu şiirden farklı bir şey anlayabilir. İdeolojik ögelerin dışlanması: Şiir, herhangi bir ideolojinin vasıtası olamaz. Bireysel ve düşsel öğeler: Düşsel ve bireysel bir yaklaşımla evrensel insan tecrübesi dile getirilir. Gizemsellik ve sembolizm: Gizemsellik, simgecilik, ruh, ölüm, masal, rüya, mit gibi temalar işlenir. Saf şiir anlayışının temsilcileri: Ahmet Haşim, Yahya Kemal Beyatlı, Necip Fazıl Kısakürek, Ahmet Hamdi Tanpınar, Ahmet Muhip Dıranas, Cahit Sıtkı Tarancı, Asaf Halet Çelebi, Behçet Necatigil, Fazıl Hüsnü Dağlarca.