Türk şiirinde gül imgesi, farklı dönemlerde ve şairlerde çeşitli anlamlar kazanmıştır: Klasik şiirde gül, genellikle sevgiliyi, ilahi aşkı ve Hz. Muhammed'i temsil eder. Modern şiirde gül, Ahmed Haşim, Yahya Kemal ve Tanpınar gibi şairlerle değişime uğramıştır. Halk şiirinde gül, Aşık Veysel, Karacaoğlan ve Pir Sultan Abdal gibi şairler tarafından sevgilinin güzelliği ve aşkı anlatmak için kullanılır. Gül, Türk şiirinde aşk, sevgi, yaşama sevinci, güzellik ve baharın müjdesi gibi temalarda da işlenir.