Osmanlı mahalleleri, genellikle bir mescidin etrafında şekillenen, toplumun sosyal ve idari merkezi olan yapılardı. Özellikleri: - Sosyal Bütünlük: Mahalleler, aynı inanç sistemine sahip insanların bir arada yaşadığı, sosyal dayanışmanın ve yardımlaşmanın yoğun olduğu yerlerdi. - Fiziki Yapı: Caminin yanı sıra, mektep, medrese, meydan, çeşme, kahvehane, pazar, şifahane, aşevi ve hamam gibi ortak kullanım alanlarını içeriyordu. - Yönetim: Mahalle imamı, muhtarlık kurumuna kadar en yetkili kişiydi ve doğrudan kadıya karşı sorumluydu. - Kefalet Sistemi: Mahallede yaşayan her birey birbirine kefil olurdu, bu sayede asayiş sağlanır ve güven ortamı korunurdu. - Çeşitlilik: Müslüman ve gayrimüslim mahalleleri ayrı olurdu, ancak sicil defterlerinde komşu mahallelerde yaşadıkları da kaydedilmiştir.