Garip şiiri, 1940 yıllarında ortaya çıkan ve Türk şiirinde yer etmiş anlayışları reddeden bir edebiyat akımıdır. Garip şiirinin bazı özellikleri: Kurallara karşı çıkış: Ölçü, kafiye ve belirli kalıplara karşı gelinmiştir. Sade dil: Süslü ve sanatlı bir dil yerine daha sade bir dil kullanılmıştır. Yergici tavır: Coşkulu söylevden uzak, yergici bir tavır sergilenmiştir. Sıradan konular: Şiirlerde yaşama bağlılık ve sevinç yansıtılmış, sıradan insanlar şiire konu olmuştur. Halk şiiri etkisi: Halk şiirinin anlatım ve deneyimlerinden faydalanılmıştır. Garip şiirinin temsilcileri: Orhan Veli Kanık, Oktay Rıfat Horozcu ve Melih Cevdet Anday.