Bengi dönüş (ebedi yineleme), Friedrich Nietzsche'nin ortaya attığı bir kavramdır. Nietzsche'ye göre bengi dönüş, insanın yaşamını en yüksek noktaya ulaştırarak onaylamasını sağlar. Bengi dönüş, aynı zamanda "Dionysosça" bir hal olarak da tanımlanır; var oluşun en yüksek seviyede ve topyekün onaylama durumunu temsil eder. Nietzsche, bengi dönüşten ilk kez "Şen Bilim" kitabında bahsetmiştir.