Bengi dönüş (Almanca: Ewige Wiederkunft), zamanın döngüsel bir formda olduğu ve olayların bu döngüsellikte sonsuza dek yinelenmiş olduğu tezini içerir. Bu kavramı Friedrich Nietzsche, etik anlamda oluştaki yaratıcılığın, en yüksek yaşama gücünü elde etmenin, acıyla başa çıkmanın ve Üstinsan'ı meydana getirme aracı olarak geliştirmiştir. Ayrıca, matematikte Poincaré yinelenme teoremi olarak bilinen bir kavram da vardır ve bu teorem, dinamikleri hacmini koruyan ve sınırlı mekansal hacimle sınırlanan bir sistemin, yeterli süre sonra, baştaki durumuna çok yakın bir biçimde yineleneceğini öne sürer.