Âşık Veysel Şatıroğlu ile toprak arasında derin bir bağ vardır; bu bağ, hem somut hem de sembolik anlamlar içerir. Somut bağ: Âşık Veysel, köylü bir sanatçıdır ve toprağı iyi tanır. "Kara Toprak" deyişinde, toprağın insan yaşamındaki rolünü ve kendisine olan bağlılığını anlatır. Sembolik bağ: Toprak, Âşık Veysel'in eserlerinde hem bir dost hem de kutsal bir ana olarak kişileştirilir. Ona göre toprak, insanın köklerinin bulunduğu ve ölümden sonra döneceği yerdir; Allah’a olan teslimiyetin ve sadakatin göstergesidir. Toprak, Allah’ın rahmet ve bereketinin bir sonucu olarak tabiatın dengesini kurar, ürün verir, yedirir, içirir. Âşık Veysel'in eserleri, toprağa olan bu derin sevgi ve saygıyı yansıtarak Türk halk müziğine önemli katkılarda bulunmuştur.