Yazeka
Arama sonuçlarına göre oluşturuldu
CMK 223/2-e, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223. maddesinin 2. fıkrasının e bendini ifade eder ve "yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması" durumunu kapsar 123.
Bu maddeye göre, suçun sanık tarafından işlendiğine dair yeterli, kesin ve inandırıcı delil bulunmazsa beraat kararı verilir 13. Bu, ceza muhakemesinin temel ilkelerinden olan "şüpheden sanık yararlanır" (in dubio pro reo) ilkesinin bir yansımasıdır 3.
Bu madde kapsamında beraat kararı verilebilmesi için şu unsurlar önemlidir:
- Delil yetersizliği 3. Suçun sanık tarafından işlendiğine dair yeterli ve kesin delil bulunmaması 3.
- Şüpheli durumlar 3. Delillerin sanığın suçluluğunu ispatlamada yetersiz kalması veya çelişkili olması 3.
Bu madde, özellikle FETÖ/PDY davalarında delil yetersizliği veya şüphenin sanık lehine değerlendirilmesi nedeniyle sıkça uygulanır 3.
5 kaynaktan alınan bilgiyle göre: