• Buradasın

    4857 sayılı iş kanunu 18 ve 19 madde nedir?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    4857 sayılı İş Kanunu'nun 18. ve 19. maddeleri iş sözleşmesinin feshi ile ilgilidir:
    Madde 18: Otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesinin feshi için işverenin, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanması gerekmektedir 13.
    Madde 19: İşveren, iş sözleşmesini feshederken fesih bildirimini yazılı olarak yapmak ve fesih sebebini açık ve kesin bir şekilde belirtmek zorundadır 23. Hakkındaki iddialara karşı savunmasını almadan bir işçinin iş sözleşmesi, o işçinin davranışı veya verimi ile ilgili nedenlerle feshedilemez 2.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

      Yanıtı değerlendir

      5 kaynak

      1. ankaraguvenlik.com.tr
        1
      2. sbn.saglik.gov.tr
        2
      3. mamak.meb.gov.tr
        3
      4. mevzuat.gov.tr
        4
      5. iskanunu.com
        5

    Konuyla ilgili materyaller

    4857 sayılı iş kanunu çalışma yönetmeliği nelerdir?

    4857 sayılı İş Kanunu'na göre çalışma yönetmeliği şu ana başlıkları içerir: 1. Çalışma Süresi: Genel bakımdan çalışma süresi haftada en fazla 45 saattir. 2. Telafi Çalışması: Zorunlu nedenlerle işin durması, ulusal bayram ve genel tatillerden önce veya sonra işyerinin tatil edilmesi gibi durumlarda, çalışılmayan sürelerin telafisi için işçiye yaptırılacak çalışma. 3. Ara Dinlenmeleri: Çalışma süresinden sayılmaz ve en az süreler belirlenmiştir. 4. Gece Çalışması: Gece yapılan işlerde günlük çalışma süresi 7,5 saat olarak sınırlandırılmıştır. 5. Kısmi Süreli Çalışma: İşyerinde tam süreli iş sözleşmesinin üçte ikisi oranına kadar yapılan çalışmadır. 6. Çalışma Belgeleri: İşten ayrılan işçiye, işveren tarafından işinin çeşidini ve süresini gösteren bir belge verilmesi zorunludur. 7. Toplu İşçi Çıkarma: İşveren, toplu işçi çıkarmak istediğinde bunu en az 30 gün önceden ilgili yerlere bildirmek zorundadır.
    5 kaynak

    4857 sayılı iş kanunu 25-1 ve 17 arasındaki fark nedir?

    4857 sayılı İş Kanunu'nun 25. maddesi ve 17. maddesi arasındaki temel farklar şunlardır: 1. 4857 sayılı İş Kanunu'nun 25. maddesi, işverenin belirli durumlarda iş sözleşmesini derhal feshetme hakkını düzenler. 2. 4857 sayılı İş Kanunu'nun 17. maddesi ise iş sözleşmesinin feshedilmesi için bildirim sürelerini belirler.
    5 kaynak

    İş Kanunu 17 madde nedir?

    İş Kanunu'nun 17. maddesi, belirsiz süreli iş sözleşmelerinin feshinden önce durumun diğer tarafa bildirilmesini düzenler. Bu maddeye göre, iş sözleşmeleri şu sürelerle feshedilmiş sayılır: 1. İşi altı aydan az sürmüş olan işçi için, bildirimin yapılmasından başlayarak iki hafta sonra. 2. İşi altı aydan birbuçuk yıla kadar sürmüş olan işçi için, bildirimin yapılmasından başlayarak dört hafta sonra. 3. İşi birbuçuk yıldan üç yıla kadar sürmüş olan işçi için, bildirimin yapılmasından başlayarak altı hafta sonra. 4. İşi üç yıldan fazla sürmüş işçi için, bildirimin yapılmasından başlayarak sekiz hafta sonra. Bu süreler asgari olup, sözleşmelerle artırılabilir.
    5 kaynak

    İş kanunu 4857 nedir?

    4857 sayılı İş Kanunu, işverenler ile bir iş sözleşmesine dayanarak çalıştırılan işçilerin çalışma şartları ve çalışma ortamına ilişkin hak ve sorumluluklarını düzenler. Kanunun bazı önemli maddeleri: - Tanımlar: İşçi, işveren, işyeri gibi kavramların tanımlarını yapar. - İş sözleşmesi: İş sözleşmesinin türlerini (belirli veya belirsiz süreli, tam veya kısmî süreli) ve şeklini belirler. - Çalışma süresi: Haftalık çalışma süresinin en çok kırkbeş saat olduğunu ve bu sürenin işyerlerinin çalışma günlerine nasıl bölüneceğini düzenler. - Geçici iş ilişkisi: İşverenin, başka bir işverene işçisini geçici olarak devretme hakkını ve bu durumda işverenin sorumluluklarını belirler. - Ücret ve sosyal haklar: İşçinin ücret ve diğer sosyal haklarını, ödeme dönemlerini ve bu hakların nasıl hesaplanacağını düzenler.
    5 kaynak

    4/857 iş kanununa tabi olanlar kimler?

    4857 sayılı İş Kanunu'na tabi olanlar, 4. maddedeki istisnalar dışında kalan bütün işyerleri ve bu işyerlerinde çalışan işçilerdir. Bu kanun ayrıca aşağıdaki kişileri de kapsar: - İşverenler: İşçi çalıştıran gerçek veya tüzel kişiler. - İşveren vekilleri: İşveren adına hareket eden ve işin yönetiminde görev alan kişiler. İstisnalar arasında ise kıyı işleri, tarım işleri, ev hizmetleri, sporcular ve çıraklar gibi belirli alanlar yer alır.
    5 kaynak

    4857 sayılı iş kanunu 20. madde nedir?

    4857 sayılı İş Kanunu'nun 20. maddesi, iş sözleşmesinin feshi ve fesih bildirimine itiraz ile ilgilidir. Bu maddeye göre: 1. Fesih Bildirimi: İş sözleşmesi feshedilen işçi, fesih bildiriminde sebep gösterilmediği veya gösterilen sebebin geçerli bir sebep olmadığı iddiası ile fesih bildiriminin tebliğinden itibaren bir ay içinde iş mahkemesinde dava açabilir. 2. Geçerli Sebebin İspatı: Feshin geçerli bir sebebe dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. 3. Özel Hakem ve Arabuluculuk: Taraflar anlaşırlarsa uyuşmazlık, aynı sürede özel hakeme veya arabulucuya götürülebilir. 4. Dava Süreci: Dava, seri muhakeme usulüne göre iki ay içinde sonuçlandırılır ve mahkemenin veya özel hakemin kararına karşı Yargıtay'a başvurulabilir.
    5 kaynak

    İş Kanunu 17 ve 18 madde nedir?

    İş Kanunu'nun 17. ve 18. maddeleri şu şekildedir: 17. Madde: Belirsiz süreli iş sözleşmelerinin feshinden önce durumun diğer tarafa bildirilmesi gerekir. İş sözleşmeleri: İşi altı aydan az sürmüş olan işçi için, bildirimin yapılmasından başlayarak iki hafta sonra, İşi altı aydan birbuçuk yıla kadar sürmüş olan işçi için, bildirimin yapılmasından başlayarak dört hafta sonra, İşi birbuçuk yıldan üç yıla kadar sürmüş olan işçi için, bildirimin yapılmasından başlayarak altı hafta sonra, İşi üç yıldan fazla sürmüş işçi için, bildirimin yapılmasından başlayarak sekiz hafta sonra feshedilmiş sayılır. 18. Madde: Otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işveren, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorundadır.
    5 kaynak