Şefkat duygusu, doğuştan gelen bir özellik değil, pratikler ve egzersizlerle geliştirilebilen bir beceri olarak kabul edilir. Şefkat duygusunun kaynakları arasında şunlar yer alır: Öz-şefkat: Zor zamanlarda kendine iyi bir arkadaş gibi davranma, iç eleştirmeni susturup daha nazik ve besleyici bir güçle hareket etme. Empati: Kendini başkasının yerine koyma ve onun duygularını anlamaya çalışma. İçsel dönüşüm: Derin bir içsel iyileşme ve ruhla bağlantı kurma çabası, şefkatin doğal bir duygu olmasını sağlar. Cömert dinleme: İnsanları sessizce ve yargılamadan dinleme, onların içindeki gerçeği duymalarına yardımcı olma. Güvenli sosyal çevre: Sevecen ve destekleyici bir sosyal ortamda bulunmak, şefkatin gelişimini kolaylaştırır.