Henry Dunant, Nobel Barış Ödülü'nü, yaralı askerlere yardım etmek ve uluslararası anlayışı geliştirmek için gösterdiği insani çabalar nedeniyle almıştır. 1859 yılında İtalya'daki Solferino Muharebesi'ne tanık olan Dunant, savaş meydanında tıbbi yardım alamadan yatan yaralıların durumuna üzülerek, kendi inisiyatifiyle yardım çalışmaları organize etmiştir. Daha sonra, "Solferino Hatırası" adlı kitabında, tüm ülkelerin, savaşlarda yaralılara, hangi taraftan olduklarına bakmaksızın yardım edecek gönüllü dernekler kurması gerektiğini içeren bir plan sunmuştur. Sözleşme, kara savaşlarında yaralanan tüm askerlerin dost muamelesi görmesini ve tıbbi personelin beyaz zemin üzerinde kırmızı haç ile temsil edilmesini sağlamıştır.