Türk halk edebiyatında kullanılan bazı terimler şunlardır: Mani: İlk mısrası 7 heceden az, içinde cinas olan maniler. Tapşırma: Aşığın şiirinin son dörtlüğünde ismini veya mahlasını kullanması. Koçaklama: Yiğitliği ve yiğitleri öven, savaşlardan bahseden aşık edebiyatı nazım türü. Ağıt: Aşık tarzı şiir geleneğinde acıklı bir olayı konu edinen, ölen bir kişinin ardından okunan şiirler. Nutuk: Tarikata yeni girecek kişilere tarikatın adap ve erkanını öğretmek amacıyla mürşitlerin söyledikleri manzum sözler. Devriye: İnsanın Allah'tan gelip tekrar Allah'a döneceği inancını anlatan tekke edebiyatı nazım türü. Deme: Alevi-Bektaşi tarikatına ait şairlerin ilahilere verdikleri isim. Alkış: Halk edebiyatında iyi dileği dile getiren dua niteliğindeki sözler. Kargış: Halk edebiyatında beddua niteliğindeki sözler. Taşlama: Halk şiirinde beğenilmeyen kimseleri, adetleri, huyları kötülemek veya onlarla alay etmek için söylenen şiirler.