Türk dış politikası, Türkiye Cumhuriyeti'nin uluslararası alandaki ilişkilerini ve dış stratejilerini ifade eder. Atatürk döneminde (1923-1938) Türk dış politikasının temel ilkeleri şunlardır: - Bağımsızlık: Dış politikada hiçbir ülkenin etkisi altına girmemek. - Barışçıl diplomasi: Barışı esas alan bir yaklaşım ve "Yurtta sulh, cihanda sulh" ilkesi. - Gerçekçilik ve akılcılık: Uluslararası dengeleri göz önünde bulunduran, hayalci yaklaşımlardan uzak bir anlayış. - Güvenlik odaklı yaklaşım: Ülkenin savunmasını güçlü tutarak her türlü tehdide karşı hazırlıklı olmak. - Batılılaşma: Batılı devletlerle iyi ilişkiler kurarak çağdaş medeniyetler seviyesine ulaşmak. Ayrıca, denge politikası ve uluslararası hukuka bağlılık da bu dönemin dış politikasının önemli unsurlarıdır.