Tahkir ve tezyif, hukukta "aşağılama" ve "onur kırma" anlamlarına gelir. Tahkir, hakaret etme, hor görme, küçük düşürme, onur kırma gibi eylemleri ifade eder. Tezyif ise, bir şeyi sahte, bayağı, adi, küçük düşürücü ve mağdurun şeref ve haysiyetini pek büyük ölçüde rencide edici şekilde, daha bilinçli ve ağır bir biçimde aşağılamayı ifade eder. Türk Ceza Kanunu'nun 301. maddesinde "aşağılama" kavramı kullanılırken, eski Türk Ceza Kanunu'nun 159. maddesinde "tahkir ve tezyif" kavramı yer almaktaydı.