Tabhane, Osmanlı döneminde evsizlerin ve ihtiyaç sahiplerinin konaklayabildiği hayır kurumudur .
Tabhane kelimesi Farsça "tāb" (tâkat, güç) ve "ḫāne" (ev, yer) kelimelerinden türetilmiştir .
Tabhanelerin bazı işlevleri:
- Yoksul halka kalacak yer sağlamak .
- Uzun yolculuklarda mola yeri olmak .
- Kıyafet veya çeşitli eşyalara ihtiyacı olanlar için ürün bulundurmak .
- Hastaların tedavi ve bakımının yapılması .
Tabhaneler, ilk başlarda bağımsız yapılar olarak kurulmuş, daha sonra cami ve mescitlerle bağlantılı hale gelmiştir . En çok tabhanenin bulunduğu şehirler Osmanlı'ya başkentlik yapmış olan Edirne, Bursa ve İstanbul'dur .