Şeb kelimesi Farsça kökenli olup "gece" anlamına gelir .
Ayrıca, tasavvufta şeb, gayb âlemi ve ceberut âlemini ifade eder .
Divan şiirinde ise şeb, leyl, leyla, şem gibi sözcükler, akşam, gece, karanlık anlamlarının yanı sıra, sevgilinin kaşları veya saçları anlamında da kullanılır .