İtalyan alfabesi 21 harften oluşur ve bu harfler şu şekilde okunur: 1. A: "Ah" gibi okunur. 2. B: Türkçedeki "B" gibi. 3. C: "Ch" gibi, ancak bazı durumlarda "K" sesi çıkarır (örneğin, "cane" = köpek). 4. D: Türkçedeki "D" gibi. 5. E: İki farklı telaffuz şekli vardır; "eh" veya "ay" gibi. 6. F: Türkçedeki "F" gibi. 7. G: "G" sesi genellikle "g" olarak okunur, ancak bazen "j" gibi de duyulabilir (örneğin, "gioco" = oyun). 8. H: İtalyanca'da "h" harfi genellikle sessizdir, yalnızca bazı durumlarda sesli harflerle birleşerek sesli bir ses oluşturur. 9. I: Türkçedeki "i" gibi, açık ve net bir şekilde telaffuz edilir. 10. L: Türkçedeki "L" gibi. 11. M: Türkçedeki "M" gibi. 12. N: Türkçedeki "N" gibi. 13. O: İki farklı telaffuz şekli vardır; "o" ve "oo" gibi. 14. P: Türkçedeki "P" gibi. 15. Q: İtalyanca'da "qu" olarak kullanılır ve "kw" gibi telaffuz edilir. 16. R: Damakta titretilerek telaffuz edilir. 17. S: Türkçedeki "S" gibi, ancak bazen "Z" gibi de okunabilir. 18. T: Türkçedeki "T" gibi. 19. U: Türkçedeki "u" gibi, ancak bazı durumlarda "oo" gibi de telaffuz edilir. 20. V: Türkçedeki "V" gibi. 21. Z: Türkçedeki "Z" gibi. İtalyan alfabesinde J, K, W, X ve Y harfleri bulunmaz, ancak yabancı kökenli kelimelerde veya yabancı isimlerde kullanılırlar.