İsim ve fiil çekim eklerini ayırt etmek için şu yöntemler kullanılabilir: Anlam yönünden: İsimler, varlıkları ve kavramları; fiiller ise iş, oluş, hareket bildiren kelimeleri karşılar. Kelime sonuna "-mak / -mek" eki getirme: Bir kelimenin isim veya fiil kökünden olup olmadığını anlamak için kullanılır. İsim çekim ekleri, isimlere eklenerek onların hangi durumda, kimin veya neyin ait olduğunu belirtir. Örnekler: Çoğul eki: "-lar/-ler" (örneğin, "kitaplar"). Hâl ekleri: Belirtme hâli (-ı, -i, -u, -ü), yönelme hâli (-e, -a), bulunma hâli (-de, -da). İyelik ekleri: "-m, -n, -i, -miz, -niz, -leri" (örneğin, "defterim"). Fiil çekim ekleri, fiil kök veya gövdelerine eklenerek, fiillerin zamanını, yapılış şeklini ve şahsını belirtir. Örnekler: Kip ekleri: Haber kipleri (-di, -miş, -ecek, -yor, -r), dilek kipleri (-meli, -e, -se, -sin). Kişi ekleri: 1. tekil, 2. tekil, 3. tekil, 1. çoğul, 2. çoğul ve 3. çoğul (örneğin, "gör-dü-m"). Olumsuzluk eki: Fiilin yapılmadığını veya gerçekleşmediğini ifade eder (örneğin, "-me", "-ma").