İç çözümleme ve gösterme tekniği, edebiyatta anlatım teknikleri arasında yer alır. İç çözümleme tekniği. Anlatıcı, kahramanın zihninden geçenleri "diye düşündü" gibi ifadelerle okuyucuya aktarır. Karakterin duygu ve düşünceleri, yazarın ağzından aktarılır. Tanrısal anlatım adıyla da bilinir. Daha çok psikolojik romanlarda kullanılır. Örnekler arasında Peyami Safa'nın "Matmazel Noraliya'nın Koltuğu" adlı romanı, William Faulkner'in "Ses ve Öfke" adlı eseri ve Vladimir Nabokov'un "Cinnet" adlı eseri yer alır. Gösterme tekniği. Anlatıcı, okuyucu ile eser arasına girmez. Olaylar, kişiler ve varlıklar doğrudan sunulur. Okuyucunun dikkati eser üzerinde yoğunlaşır. Bu teknik, diyalog, iç konuşma veya bilinç akışı şeklinde olabilir. Örnekler arasında kahramanların karşılıklı konuşmalarına dayanan diyalog tekniği ve Yusuf Atılgan'ın "Aylak Adam" adlı eserindeki iç konuşma tekniği yer alır.