Eski şiirlerde aşk, çeşitli temalar ve anlatım biçimleriyle ele alınmıştır: Aşk ve Istırap: Aşk, genellikle ıstırap ve gamla birlikte anılır. İlahî Boyut: Aşk redifli gazellerde, aşkın ilahî boyutu vurgulanır ve tecelli kavramı üzerinde durulur. Mecnun ve Çılgınlık: Aşk, Mecnun'a atıfta bulunarak, akıl üzerindeki etkisi ve çılgınlıklarla ilişkilendirilir. Fiziksel Sıfatlar: Klasik şiirde sevgili, genellikle cinsiyetten bağımsız, ancak kadınsı sıfatlarla betimlenir. Tecrit: Sevgilinin kimliği gizlenerek, sadece mutlak bir güzellik tasviri yapılır. Örnek olarak, Fuzûlî'nin "Aşk derdiyle hoşem el çek ilâcımdan tabîb" veya Neşâti'nin "Gitdün ammâ kodun hasret ile cânı bile" gibi beyitleri verilebilir.