• Buradasın

    Bitlis'in yöresel kelimeleri nelerdir?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Bitlis'e özgü bazı yöresel kelimeler:
    • Aşıf: Çapalamak 2.
    • Ayli: Gebe, hamile 2.
    • Borbor: Çok kalın ses 2.
    • Beroj: Güneş, güneşlenmek 2.
    • Beredayi: İşe yaramaz, avare 2.
    • Belengaz: Zavallı, çaresiz 2.
    • Pipic: Düdük 2.
    • Bump: Çeşme ve bulaktan su akan yer 2.
    • Cönege: Büyük baş hayvan, tosun 2.
    • Çorti: Lahana turşusu 2.
    Bu kelimeler, Bitlis'in yerel dilinde yaygın olarak kullanılan örneklerdir.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

      Yanıtı değerlendir

      5 kaynak

      1. turkish-media.com
        1
      2. ircrehberi.net
        2
      3. ilveilceler.com.tr
        3
      4. aylakbilgin.com
        4
      5. kackg.com.tr
        5

    Konuyla ilgili materyaller

    Bitlis neyi ile ünlü?

    Bitlis, çeşitli özellikleriyle ünlüdür: Doğal Güzellikler: Nemrut Krater Gölü, Aygır Gölü ve Süphan Dağı gibi doğal alanlarıyla dikkat çeker. Tarihi ve Kültürel Zenginlik: Ahlat Selçuklu Mezarlığı, Bitlis Kalesi, İhlasiye Medresesi ve El-Aman Hanı gibi tarihi yapılarıyla bilinir. Yöresel Lezzetler: Büryan kebabı, katıklı dolma, içli köfte ve keledoş gibi yöresel yemekleriyle ünlüdür. El Sanatları: Ahlat bastonu, özel kök boyasından üretilmiş kilim ve çömlek gibi el yapımı ürünlerle tanınır. Şifalı Sular: Güroymak (Çukur) Kaplıcası ve diğer kaplıcalarıyla ünlüdür. Ceviz ve Ürünleri: Adilcevaz cevizi ve bu cevizden yapılan ceviz reçeli ile meşhurdur.
    5 kaynak

    Türkiye'nin yöresel kelimeleri nelerdir?

    Türkiye'nin farklı bölgelerine ait bazı yöresel kelimeler: Ankara: Aba (abla), badak (tek hayıtlı erkek hayvan), cımrak (kedi tırmalaması), dobalak (toprak altında yetişen bir mantar). İstanbul: Ayana (şaşkınlık, hayret ifadesi), burgaş (karşı görüş), cudam (çirkin, sevimsiz). İzmir: Andaç (okul yıllığı), bekmez (pekmez), cılk (bozuk, çürük), dalıgan (ısırgan otu). Trakya: Peşkir (havlu), kızan (çocuk), piizlenmek (kafayı çekmek). Orta Karadeniz: Sarsuk (kendinden bihaber, ne yaptığını bilmeyen), dayfalmak (sıkılmak, fenalaşmak). Konya: Gubuz (kendini beğenmiş, burnu havada). Tokat: Gelengü (fare), gelengü (fare). Bu kelimeler, farklı bölgelerde değişik anlamlar taşıyabilir.
    5 kaynak