Osmanlı İmparatorluğu'nda şehircilik, imaret, vakıf ve külliyeler gibi yapılarla şekillenen bir anlayışa sahipti. Temel özellikler: - Şenlendirme: Şehirlerin imarı, abad edilmesi, nüfuslandırılması ve iaşesinin temini gibi faaliyetlerin tümünü ifade ederdi. - Çok kültürlülük: Farklı dinî ve etnik grupların aynı mahallelerde karışık oturması, getto kavramının olmaması. - Yerinden yönetim: Kadı, subaşı, imam gibi yerel yöneticilerin şehrin günlük işleyişinde önemli rol oynaması. - Süreklilik: Fetih öncesi var olan örf ve adetlerin Osmanlı sistemiyle adapte edilmesi. Ayrıca, Osmanlı şehirlerinde bedestenler ve çarşılar ekonomik ve sosyal hayatın merkezleriydi.