Makyavelizm, siyasette çıkarların sağlanması adına her yola başvurulabileceğini savunan ve bu doğrultuda her yolu meşru kabul eden düşüncedir. Bu terim aynı zamanda kişilik psikolojisinde, ahlaki kayıtsızlık ve duygusal empatiden yoksunluk bağlamında bir kişilik özelliğini ifade etmek için de kullanılır. Makyavelizm, 1469-1527 yılları arasında yaşamış İtalyan düşünür ve siyasetçi Niccolo Machiavelli'nin 1513'te kaleme aldığı "The Prince" (Prens) kitabına dayanır. Makyavelizm yaklaşımının özünde, insan doğasının kötü olduğuna yönelik bir inanç vardır. Makyavelist tutumlar, organizasyonlarda etik iklimi, kamu yönetiminde ise siyasal etkileşimleri olumsuz yönde etkileyebilir. Makyavelizm, aynı zamanda "amaca ulaşmak için her türlü araca başvurmanın uygun olduğu" anlamına da gelir. Makyavelist bireylerin psikolojik anlamda güç unsuruna önem verdikleri ve politik anlamda şiddeti gerekli buldukları, ancak yeterli bulmadıkları da söylenir. Makyavelizm, aynı zamanda "virtu" ve "fortuna" kavramlarını da içerir. Makyavelizm, aynı zamanda "gayri insani ve gayri ahlaki" bir düşünce olarak da değerlendirilir. Makyavelizm, çoğu zaman olumsuz anlamda kullanılan bir terimdir.