Bergson'un gülme teorisi, gülmenin toplumsal bir işlevi olduğunu ve bireyleri utandırarak yeniden şekillendirdiğini savunur. Temel noktaları: Toplumsallık: Gülme, grup halinde dikkatin bir kişiye odaklanması ve duyguların susturulup sadece zekanın kullanılması ile ortaya çıkar. İnsanlığa Özgülük: Komik olan, nesnelerdeki veya hayvanlardaki insani davranışlar ve ifadelerle ortaya çıkar. Cezalandırma Mekanizması: Gülme, toplumsal normlardan uzaklaşan bireyleri cezalandırarak, esneklik ve uyum sağlama yeteneklerini geliştirmelerini sağlar. Mekanik Katılık: Gülünç olan, dikkatli bir esneklik beklenirken mekanik bir katılığın görülmesidir. Bergson'un gülme teorisi, üstünlük ve uyumsuzluk kuramlarını da içerir.