Roman Charity

Roman Charity, antik Roma’da bir kadının açlık cezasına çarptırılan babasını gizlice emzirerek kurtarmasını konu alan ahlaki bir hikâyedir. Bu eylem, ebeveynlere duyulan derin sevgi ve bağlılık örneği olarak kabul edilir.

Hikâye, ilk kez Romalı tarihçi Valerius Maximus tarafından kaydedilmiş ve Rönesans ile Barok dönemlerinde sanatta sıkça işlenmiştir. Eserlerde genellikle baba-kız ilişkisi işlenmiş, ancak bazı versiyonlarda anne-kız teması da yer almıştır.

Sanatta Rubens, Caravaggio gibi sanatçılar tarafından tasvir edilen bu hikâye, insan doğasının fedakârlık ve merhamet yönlerini vurgular.