Yapay zekadan makale özeti
- Kısa
- Ayrıntılı
- Bu video, Göknil Özkök ve Ceyhun Şen tarafından sunulan kısa bir hikaye anlatımıdır. Hikayede, tekerlekli sandalyede yaşayan ve dışarı çıkamayan Gün Bey karakteri yer almaktadır.
- Video, "Erdemler" teması altında, Gün Bey'in penceresinden dışarıdaki dünyayı nasıl izlediğini anlatmaktadır. Gün Bey'in penceresi kaldırımla aynı seviyede, demir parmaklıklı ve dantel kadar zarif bir penceredir. Kar yağmaya başladığında, pencereden dışarıdaki çocukların kartopu oynadığını ve küçük bir kızın karşı kaldırımda durduğunu görür. Bu deneyim, Gün Bey'in dışarı çıkma kararını almasına ve küçük kızla birlikte kartopu oynamaya başlamasına neden olur. Hikaye, doğanın sesini duyabilen insanların her an bizi sarıp sarmalayan gizli müziği duyabildiğini vurgulamaktadır.
- 00:01Gün Bey'in Penceresi
- Gün Bey'in penceresi gökyüzüne, ağaçlara veya denize bakmıyor, kaldırımla aynı seviyede, demir parmaklıkları dantel kadar zarif bir pencereydi.
- Gün Bey sabahın erken saatlerinde perdesini açıp yoldan geçen ayakkabıları sayıyordu, her birinin sahip olduğu sapasağlam bir çift ayak ve o ayakların da ait olduğu biri vardı.
- Gün Bey epeydir dışarı çıkmıyordu, yeni taşındığı evinde ilk kışıydı ve cesareti yoktu, sokaklar onu biraz korkutuyordu.
- 01:45Gün Bey'in Hayatı
- Her sabah tekerlekli sandalyesiyle penceresinin önüne yerleşiyor, elinde portakallı ıhlamuru ve kucağında bir tabak ballı ekmekle gelip geçen ayakları seyrediyordu.
- Gün Bey yürümek istediğinde çocukluğunu düşünüyordu, uçarcasına koştuğu parkları, yolları, kırları ve kumsalı hatırlıyordu.
- Şimdi ise sandalyesinin tekerlekleri ayakları artık yalnızca odadan mutfağa, oradan da yatak odasına doğru yol alıyordu.
- 02:27Kar ve Çocuklar
- Bir gün önce yağmaya başlayan kar, Gün Bey'in penceresini yarıya kadar örtmüştü ve pencereden tek gördüğü kimsesiz kaldırım taşıydı.
- Kulaklarına ulaşan küçük tiz kahkahalar ve sevinçle çırpılan eller, Gün Bey'i sanki olduğu yerden alıp bir lunaparkın içine çekiverdi.
- Gün Bey meraklanmıştı, iki eliyle sandalyesinin kolçaklarından güç alıp kendisini yukarı doğru kaldırdı ve penceresine üç kartopu yapıştı.
- 03:56Karşı Kaldırımdaki Kız
- Gün Bey yeni bir ayrıntı fark etti, karşı kaldırımda kıpkırmızı paltosu, yaprak yeşili beresi ve gri eldivenli elleriyle duruyordu.
- Karşı kaldırımdaki kız, bembeyaz kar pastası üzerine iliştirilmiş bir çilek gibi kıpkırmızı paltosu, başında yaprak yeşili beresi, kucağında birleştirdiği gri eldivenli elleriyle duruyordu.
- Gün Bey aniden fark etti, küçük kız ayakta değildi, yuvarlak burunlu botları havada bir desteğin üzerindeydi.
- 04:50Gün Bey'in Değişimi
- Gün Bey küçüldü, küçüldü, odası uçsuz bucaksız evrene dönüştü ve şimdi küçük kızın durduğu yerden kendisine bakıyordu.
- Gün Bey, küçük kızın da bir gün bir pencere ardına gizlenip evin içinde, hayatın dışında kalmayı seçip seçmediğini merak etti.
- Gün Bey'in elleri sandalyesinin tekerleklerini sokak kapısına doğru çevirdi ve ayakkabı dolabını açmayalı kaç hafta, kaç ay geçtiğini düşündü.
- 05:50Kar Topları ve Mucize
- Küçük kız buğulu gözleri az önce neşeyle koşturan çocukları aradı, ama görünürde kimseler kalmamıştı.
- Birden pat bir kartopu düştü kucağına, sonra bir tane daha ve küçük kız kucağındaki kartopunu eline aldı.
- Gün Bey elinde gıcırdayan karın sesini duydu, yine bir mucize geliyordu ve yuvarladığı kartopunu küçük kıza fırlattı.
- 06:39Kar ve Müzik
- Bir süre konuşmadan baktılar birbirlerine, caddenin sonuna, çocuk parkına kadar uzayan kaldırımın üstünde dört ince çizgi yol aldı.
- Kar yeniden yağmaya başlamıştı, her bir kar tanesinin içinde küçük bir kahkaha, her kahkahanın içinde de müzik vardı.
- Göknil Özkök, Ceyhun Şen, Gün Bey'in Penceresi kısaltılmıştır.