Yapay zekadan makale özeti
- Kısa
- Ayrıntılı
- Bu video, PTT görevlisi Tolga Eren'in İşıkdere Mahallesi'nde yaşlı ve yalnız yaşayan Neriman Yalçın'ı arama ve kurtarma sürecini anlatan dramatik bir hikaye anlatımıdır.
- Video, Tolga'nın günlük posta dağıtım rutini sırasında Neriman Yalçın'ın ortadan kaybolmasını fark etmesiyle başlar ve onun evine giderek onun ileri derecede kanser hastası olduğunu öğrenmesiyle devam eder. Hikaye, Tolga'nın Neriman'ı hastaneye götürmesi, tedavi masraflarını kendisinin karşılaması ve sonrasında mahallede "Sohbet Akşamları" adlı bir etkinlik düzenlemesiyle son bulur.
- Videoda ayrıca Türkiye'nin en duyarlı mahallesi ilan edilen İşıkdere Mahallesi'nin dönüşümü, Neriman'ın onur plaketi alması ve yaşlılara destek vakfı kurulması gibi toplumsal dayanışma örnekleri de gösterilmektedir. Hikaye, yaşlı ve yalnız insanların sağlık sorunlarına dikkat çekmenin önemini ve iyilik yapmanın bir mahalleyi nasıl değiştirebileceğini vurgulamaktadır.
- Tolga Eren'in Sarsıcı Karşılaşma
- Genç postacı Tolga Eren, teslimat sırasında Neriman Yalçın'ın perişan halini görür.
- Neriman Yalçın, bir zamanlar zarif bir hanımefendi olan, şimdi saçları karışmış, lekeli elbiseli ve soluk bir gölge haline gelmiştir.
- Tolga, evin içindeki durumu görünce yardım etmek zorunda olduğunu hisseder.
- 00:53Tolga'nın Günlük Rutini
- Tolga, sabah çalar saatiyle uyanıp üniformasını giyerek PTT şubesine gider.
- PTT aracının anahtarlarını alıp, eskimiş direksiyon simidi ve kağıt-mürekkep kokusuyla ikinci bir ev gibi hissettiği aracına biner.
- Posta dağıtımında sabah erkencileriyle selamlaşarak mahalle ile bağını kurar ve her durak özel anılar oluşturur.
- 02:50Neriman Yalçın'ın Paketi
- Öğleye yaklaşırken Tolga, Neriman Yalçın'ın paketini alırken uzun zamandır onu görmemiş olduğunu hatırlar.
- Neriman Yalçın, Tolga'nın mesleğini tekdüze hissettirmesine rağmen, onun için parlayan bir umut ışığıdır.
- Tolga, Neriman Yalçın'ın evine doğru yola koyulur ve bu karşılaşmanın günü güzelleştireceğini düşünür.
- 04:25Neriman Yalçın'ın Evindeki Değişimler
- Neriman Yalçın'ın evinin önüne vardığında, normalde düzenli olan bahçenin bakımsız göründüğünü fark eder.
- Kapıya yaklaştığında merdiven basamaklarında biriken gazeteleri ve sararmaya başlayan gazeteleri görür.
- Zili çaldığında cevap alamaz ve paketin teslim edilemediğini belirten bir not yazarak posta kutusuna bırakır.
- 06:02Nihat Amca ile Konuşma
- Tolga, Neriman Yalçın'ın yan komşusu Nihat Amca ile selamlaşır ve Neriman Teyze'yi son zamanlarda görüp görmediğini sorar.
- Nihat Amca, Neriman Yalçın'ı en az iki hafta görmediğini söyler.
- Tolga, Neriman Yalçın'ın ansızın ortadan kaybolması ve mahallenin doğal akışını bozan bir eksiklik olduğunu düşünür.
- 08:21Tolga'nın Endişesi
- Tolga, Neriman Yalçın'ın ortadan kaybolması zihninde rahatsız edici bir endişe olarak dolaşmaya başladı.
- Posta dağıtımına devam ederken sürekli dikiz aynasından Neriman Yalçın'ın evine bakıyor, sanki tanıdık silüetini kapıda görmeyi bekliyordu.
- Gün uzayıp giderken teslimatlara ve günlük rutine devam etti ama aklı sürekli Neriman Yalçın'a kayıyordu.
- 08:54Müzeyyen'in Lokantası
- Öğle saatleri geldiğinde Müzeyyen'in otoparkına girdi, burası onun neredeyse her gün öğle yemeği yediği, tanıdık yüzlerin ve sıcak yemeklerin bulunduğu yerdi.
- Normalde bu mola onu dinlendirir, günün temposundan koparıp nefes almasını sağlardı ama bugün sabahki endişesi midesinde bir yumru gibi büyümeye devam etmişti.
- Kapıyı itip içeri girdiğinde kapı zili neşeli bir şekilde çaldı, içeride kahve ve ızgara sandviç kokuları vardı ama bu sefer hiçbir şey iştahını kabartmadı.
- 10:14Neriman Yalçın'ın Hatıraları
- Neriman Yalçın, mahallede adeta sabah güneşi gibi sabit ve güven veren bir figürdü, Tolga onun sıcak gülümsemesi ile aydınlanan niş sabahı, ona gösterdiği içten ilgiyle hafifleyen günlerini hatırladı.
- Neriman Yalçın, her zaman Tolga Eren'e kendini görülmüş ve değerli hissettirirdi, bunu sadece birkaç dakikalık karşılaşmalarında bile başarırdı.
- Geçen kış havanın dondurucu olduğu bir sabah ısrarla ona termosta sıcak salep vermişti, bahar sabahı büyük bir gururla yeni açan güllerini göstermişti.
- 10:55Endişenin Artması
- Şimdi ise bu kadının evde yalnız kalmış olabileceği, hatta başına bir şey gelmiş olabileceği düşüncesi içini yiyip bitiriyordu.
- Ya düşmüşse, ya hastaysa ve kimseye haber veremiyorsa zihninde birbiri ardına olasılıklar belirmeye başladı, her biri diğerinden daha korkutucuydu.
- Tolga önündeki tabağı kenara itti, iştahı tamamen kaybolmuştu ve karşısında Müzeyyen Hanım'ın endişeli bakışlarını fark etti.
- 11:22Müzeyyen Hanım'ın Bilgisi
- Müzeyyen Hanım yumuşak bir ses tonuyla "İyi misin evladım? Yemeğine bile dokunmamışsın" dedi.
- Tolga dürüstçe "Güzergahındaki birinden endişeliyim. Neriman Yalçın Gül Sokakta oturuyor. Son zamanlarda gördünüz mü?" dedi.
- Müzeyyen Hanım kaşlarını çattı, düşündü ve "Şimdi söyledin de salı günleri camideki hanım grubuna hep gelirdi. Epey zamandır görünmüyor" dedi.
- 12:03Durumun Anlaşılması
- Tolga durumu kısaca anlattı, anlattıkça Müzeyyen Hanım'ın yüzündeki ifade ciddileşti.
- Müzeyyen Hanım "Aman Allah'ım. Bu hiç Neriman'a benzemez. Mahallenin en faal kadınıydı o" dedi.
- Tolga bir yandan onaylanmış olmanın huzurunu hissederken diğer yandan endişesi katlanıyordu, bir şey yapmam gerektiğini hissediyor ama ne yapacağını da bilemiyorum dedi.
- 12:31Sorumluluk Hissi
- Müzeyyen Hanım tezgahın üstünden elini uzatıp Tolga'nın elini tuttu ve "Sen iyi bir insansın evladım. İç sesini dinle. İçine bir şey sinmiyorsa orada mutlaka bir şey vardır" dedi.
- Tolga lokantadan çıkarken bu sözler kulağında çınlıyordu, içinde taşıdığı sorumluluk giderek ağırlaşıyordu.
- Artık posta dağıtmaya devam edemezdi, sanki hiçbir şey yokmuş gibi, Neriman Yalçın her zaman ona iyi davranmış, ona değer vermişti, şimdi o kadına en azından iyi olup olmadığını kontrol etmek borcuydu.
- 13:00Tolga'nın Kararı
- Tolga, Neriman Yalçın'ın evine tekrar gitmeyi ve emin olana kadar oradan ayrılmamayı kararlaştırdı.
- Öğleden sonra güneşi Neriman Yalçın'ın bahçesini uzun gölgelerle kaplamıştı ve ev daha da terkedilmiş görünüyordu.
- Tolga, kapının etrafında hafif ama rahatsız edici bir koku hissetti ve kapı zilini bastı.
- 14:19Kapıdaki Karşılaşma
- Kapı gıcırdayarak aralandığında Tolga, gördüğü manzara karşısında nefesini tuttu; kapıda duran kadın bildiği Neriman Yalçın'a neredeyse hiç benzemiyordu.
- Neriman Yalçın'ın gümüş rengi saçları darmadağın ve yağlıydı, yüzü çökmüş ve solgundu, gözleri bomboş cam gibi bakıyordu.
- Neriman Yalçın, boğuk ve zayıf bir sesle "iyiyim, ben sadece biraz rahatsızım" dedi, ancak üzerindeki ev elbisesi buruş buruş ve lekeler içindeydi.
- 16:03Evdeki Durum
- Tolga, evin içini daha net gördüğünde kanını dondurdu; bir zamanlar pırıl pırıl olan oturma odası şimdi tamamen darmadağınıktı.
- Yerler çöp doluydu, boş yemek kapları, buruşturulmuş kağıtlar ve korkutucu şekilde kullanılan tıbbi malzemeler ortalığa saçılmıştı.
- Neriman Yalçın, Tolga'nın yardım teklifini reddederek "iyiyim, ben endişene teşekkür ederim ama kendi başımın çaresine bakabilirim" dedi ve kapıyı kapatmaya başladı.
- 17:49Tolga'nın İç Karşılaşma
- Tolga, PTT aracına bindi ama kontağı çevirmedi, ellerini direksiyona sıkıca kenetlemiş halde öylece oturdu.
- Neriman Yalçın'a karşı hissettiği sorumluluk, sınırları aşma korkusuyla çatışıyordu.
- Tolga, Neriman Yalçın'ın solgun, çökmüş yüzü, kıyafetlerindeki korkutucu lekeler ve evin içindeki korkunç dağınıklık karşısında bir şeyler çok fena ters gittiğini hissetti.
- 19:27İkinci Ziyaret
- Tolga, kararlı adımlarla tekrar kapıya yürüdü ve zile bastığında ardından gelen sessizlik daha da tedirgin ediciydi.
- Kapıyı yumrukladığı bu kez yumruğunun sesi sessiz öğleden sonrasında yankılandı, ancak Neriman Yalçın cevap vermedi.
- Tolga, Neriman Yalçın'ın acil tıbbi yardıma ihtiyacı olabileceğini düşünerek 112'ye arama yaptı ve gördüğü her şeyi detaylıca anlattı.
- 22:14Tolga'nın Yardım Çağrısı
- Tolga, Neriman Yalçın'ın durumunu anlatırken hem rahatlama hem de endişe hissetti çünkü artık bu işin geri dönüşü yoktu.
- Görevli, Tolga'yı sakinleştirdi ve kan lekesi gibi detayları belirttiği için hem polis ekipleri hem de ambulans yönlendirileceğini söyledi.
- Tolga, doğru şeyi yaptığını umarak kaldırım kenarında oturarak beklemeye başladı ve bu adımın yaşlı kadına zarar verip vermeyeceği konusunda endişeleniyordu.
- 23:02Polis ve Ambulansın Varlığı
- Öğleden sonra sirene sesi mahalleye doğru yaklaştığında Tolga ayağa kalktı ve polis aracı ile ambulans Neriman Yalçın'ın evinin önünde durdu.
- İki polis memuru araçtan indi ve Tolga'ya "Bu çağrıyı siz mi yaptınız?" diye sordu.
- Tolga, bölgenin postacısı olduğunu ve Neriman Yalçın için aradığını belirtti.
- 23:49Tolga'nın Anlatımı
- Polis memuru, Tolga'dan ne gördüğünü ve detaylıca anlatmasını istedi.
- Tolga, dolu posta kutusu, bakımsız bahçe, çökmüş Neriman Yalçın'ın görüntüsü ve evin durumunu anlattı.
- Tolga, yaklaşık yirmi dakika önce Neriman Yalçın'ın kapıyı açtığını ve "iyiyim" dediğini ama kesinlikle iyi olmadığını söyledi.
- 24:38Polislerin Kapıya Yaklaşması
- Polis memurları evin kapısına yöneldiler ve Tolga'ya "Biz kontrol edeceğiz, siz burada kalın" dediler.
- Tolga, endişe ve yaptığı şeyin doğru olup olmadığına dair belirsiz bir umut arasında gidip geliyordu.
- Uzun boylu memur zile bastı, diğer memur silahının kabzasına yakın tuttu ve kapının yanına geçti.
- 25:03Kapının Zorlanması
- Dakikalar geçti, içeriden hiçbir ses yoktu ve memurlar yüksek sesle kapıyı çaldı.
- Birkaç başarısız denemeden sonra memurlar kısa bir istişare yaptı ve yüzleri ciddi görünüyordu.
- Tolga, "Durun, bunu yapmanız şart mı?" diye seslendi, ancak ikinci memur "Neriman Hanım ciddi bir tehlike içinde olabilir" diyerek kapıyı zorlamaya başladılar.
- 26:14İçerideki Durum
- Tolga nefesini tuttu ve içeriden gelecek herhangi bir sesi duymaya çalışırken aniden içeriden bir bağırış geldi: "Hemen sağlık ekibi içeriye gelsin."
- Ambulansta bekleyen sağlık görevlileri kapıdan içeri girdiler ve Tolga yanlarından geçip gitmelerini izlerken olan biteni hala gerçek gibi algılayamıyordu.
- Evden gelen sesler giderek arttı, koşuşturmalar, tıbbi ekipmanların sesi ve yüksek sesle verilen talimatlar arasında Neriman Yalçın'ın güçsüz bir inleme sesi duyuldu.
- 27:02Tolga'nın Duyguları
- Tolga'nın üzerine bir dalga gibi çöktü her şey; yardım çağırmakla doğru şeyi yapmıştı ama durum tahmin ettiğinden çok daha ciddiydi.
- Neriman Yalçın gerçekten büyük bir tehlike altındaydı ve Tolga'nın fark edip harekete geçmesi sayesinde belki de bir hayat kurtulacaktı.
- Tolga hem bir rahatlama hem de derin bir pişmanlık hissetti; bir zamanlar sessiz ve sakin olan Gül Sokak şimdi bir kriz merkezi haline gelmişti.
- 27:51Tolga'nın Neriman Hanım Hakkında Bilgisi
- Komşular perdeler arkasından ve ön bahçelere çıkarak ne olduğunu anlamaya çalışırken, polis memuru Tolga'ya Neriman Hanım hakkında sorular sordu.
- Tolga, Neriman Hanım'ı yaklaşık iki hafta önce son kez görmüş ve normalde her sabah kapıya çıkıp selam verdiğini belirtti.
- Tolga, Neriman Hanım'ın ciddi bir sağlık sorunu olmadığını ve özel hayatı hakkında pek bir şey bilmediğini, yalnız yaşadığını söyledi.
- 29:01Neriman Hanım'ın Durumu
- Sağlık görevlileri evin kapısını açtı ve battaniyelere sarılı, oksijen maskesiyle nefes alan Neriman Yalçın'ı sedyede taşıdılar.
- Polis memuru, Neriman Hanım'ın kanser hastası olduğunu, evde tedaviye dair malzeme bulunduğunu ve ciddi şekilde susuz kalmış ve beslenememiş olduğunu açıkladı.
- Tolga, Neriman Hanım'ın evde kendi kendine bakmaya çalıştığını ve yakın zamanda hastaneden taburcu edilmiş olabileceğini öğrendi.
- 31:25Tolga'nın Kararı
- Tolga, Neriman Hanım'ın yalnız başına acı çektiğini ve kendine bakacak hali bile kalmadığını fark edince, polise hastaneye gitmek istediğini söyledi.
- Polis memuru, Neriman Hanım'ın tanıdık bir yüzü görünce mutlu olacağını belirterek Tolga'yı teselli etti.
- Tolga, içgüdüsüne güvenip telefonu açmasıyla başlayan işi yarım bırakmayacağını ve Neriman Yalçın'ın bundan sonra yalnız olmayacağını kararlaştırdı.
- 32:38Hastanede Bekleyiş
- Tolga, İşıklara Devlet Hastanesi'nde sert plastik sandalyelerden birinde otururken, Neriman Hanım'ın durumunu öğrenmek için bekliyordu.
- Hastane personeli başlangıçta bilgi vermek konusunda gönülsüz davranmış, ancak olay yerinde bulunan sağlık görevlilerinden biri onu tanıyıp durumu açıklayınca kalmasına izin verilmişti.
- Tolga, saatler geçtikçe bir haber beklerken, doktorlar ve hemşireler acil servisten bir bir geçiyor, yüzlerinde ciddi ifadelerle koşturuyorlardı.
- 33:38Doktorun Haberi
- Bir kadın doktor, Tolga'ya Neriman Yalçın'ı bulan ve yardım çağıran kişinin kendisi olduğunu öğrendiklerini söyledi.
- Doktor, Neriman Hanım'ın ileri derecede sıvı kaybı ve beslenme yetersizliği içinde olduğunu, kanserinin oldukça ilerlemiş durumda olduğunu ve yaşının iyimser olmamızı zorlaştırdığını belirtti.
- Doktor, Neriman Hanım'ın yakın zamanda başka bir hastaneden taburcu edilmiş olduğunu ve bazen hastaların sistemin içinde görünmez hale geldiğini, özellikle yaşlı ve yalnız olanların bu duruma maruz kaldığını açıkladı.
- 36:02Tolga'nın Hastaneye Ziyareti
- Tolga, son haftalarda Neriman Yalçın'ın kapısına kaç kez uğramıştı ama o kapının ardında yaşanan krizi fark etmemişti.
- Doktor, Neriman Yalçın'ın yoğun sedasyon altında olduğunu ve ziyaret saatlerinin neredeyse bittiğini söylese de, Tolga'nın ısrarıyla bir istisna yaparak onu ziyaret etmesine izin verdi.
- Tolga, Neriman Yalçın'ı neredeyse tanıyamadı; hayat dolu, güler yüzlü kadın yerine her yerinden kablolar çıkan, monitörlere bağlı ve oksijen maskesi takılmış kırılgan bir beden kalmıştı.
- 37:34Neriman Yalçın'ın Uyanışı
- Tolga, Neriman Yalçın'ın parmaklarının hafifçe oynadığını ve göz kapaklarının kıpırdamaya başladığını fark etti.
- Neriman Yalçın'ın gözleri yavaş yavaş açıldı ve Tolga'yı tanıdı, ancak önce karışıklık yaşadı.
- Tolga, hemşire çağırma düğmesine bastı ve tıbbi personel hastayı kontrol altına alırken, Tolga birkaç adım geriye çekildi.
- 38:34Neriman Yalçın'ın Hikayesi
- Neriman Yalçın, Tolga'ya hemşirelerin onun kendisini bulan ve hayatını kurtardığını söylediklerini söyledi.
- Neriman Yalçın, birkaç ay önce kanser teşhisi konmuş, tedavi süreci ağır geçmişti ve vücudu zayıflamıştı.
- Hastanede yer olmadığı ve sigorta kapsamının yatış için geçerli olmadığı için eve dönmek zorunda kalmıştı.
- 40:03Neriman Yalçın'ın Yalnızlığı
- Neriman Yalçın, önceki hastanesinden taburcu edilirken evde bakım hemşiresi geleceği söylenmişti ama kimse gelmemişti.
- Evde yalnız, yardımsız ve bitkin bir halde her geçen gün biraz daha kötüleşmişti.
- Neriman Yalçın, rahmetli Harun'un yıllar önce vefat ettiğini, çocuklarının hiç olmadığını ve dostlarının çoğu ya öldüğünü ya da aynı durumda olduğunu söyledi.
- 41:22Tolga'nın Yardımı
- Doktor, Neriman Yalçın'a tedavi planını konuşmak istediğini söyledi ve iyi haber olarak kanserin tahmin edildiği kadar ilerlememiş olduğunu belirtti.
- Tolga, doktorun tedavi planının maddi boyutunu konuşmalarını istemesine karşılık, sigorta neyi karşılıyorsa ona bakacaklarını ve geri kalanı kendisinin karşılayacağını söyledi.
- Neriman Yalçın, Tolga'nın sunduğu yardım karşısında şaşkınlıkla ona döndü ve bunu kabul edemeyeceğini söyledi.
- 44:21Mahalle Bağının Gücü
- Neriman Yalçın, kısa posta teslimleri sayesinde hastaneye geldiklerini ve hayatın insanı şaşırttığını söyledi.
- Tolga, mahalle olmanın birbirlerinin iyi gününde de kötü gününde de yanında olmak olduğunu belirtti.
- Neriman Yalçın, yüzünde aylar sonra ilk kez gerçek bir umut belirdi ve artık bu yolu yalnız yürümeyeceğini anladı.
- 45:13Sonuç
- Akşam güneşi hastane odasının camından süzülürken, Tolga Eren ve Neriman Yalçın geleceğe dair planlar yapmaya ve anılar paylaşmaya devam ettiler.
- Bir postacının basit bir kontrolü, bir mahalledeki şefkatin ne kadar derin olabileceğini gösteren güçlü bir bağa dönüşmüştü.
- Hastane odasındaki son konuşmadan sonra Neriman Yalçın tedaviyi kabul etti.
- 45:52Neriman Hanım'ın Tedavi Süreci
- Doktorlar kemoterapi sürecini yeniden başlatırken, Tolga Eren neredeyse her akşam hastaneye uğrayarak Neriman Hanım'a destek oldu.
- İşıkdere mahallesi, mahalle muhtarı, cami imamı, esnaf, yaşlılar ve çocuklar bir araya gelerek Neriman Hanım'a destek oldu.
- Müzeyyen Hanım lokantasındaki gelirden küçük bir kısmı ayırdı, Nihat amca bahçesindeki gülleri hastane odasına gönderdi ve cami cemaatinden kadınlar cuma günleri evde pişirdikleri yemekleri hastaneye getirdi.
- 47:23İyileşme ve Dayanışma
- Aylar süren tedavi zorluydu ama sonuç verdi; Neriman Yalçın doktorlarından iyileşme yönünde büyük ilerleme haberini aldı.
- Taburcu günü geldiğinde hastane koridoru doldu; Tolga kocaman bir çiçek demetiyle, Müzeyyen Hanım baklava getirmiş, cami cemaatinden Ayşe Teyze tığ işi bir şal örüp omzuna sardı.
- Bir ay sonra mahallede bir hayır günü düzenlendi ve geliri yaşlılara evde bakım fonuna ayrıldı; bu fonun ilk ismi "Neriman Yalçın Yaşlılara Destek Vakfı" oldu.
- 48:25Neriman Hanım'ın Yeni Hayatı
- Neriman Teyze artık sadece iyileşmiş bir hasta değil, dayanışmanın sembolüydü; mahalledeki gençlere hikayesini anlatıyor, yaşlılarla birebir ilgileniyor ve yalnız komşuları akşam çayı götürüyordu.
- Aylar geçtikçe İşıkdere mahallesi eskisinden daha canlı bir yer haline geldi; Neriman Yalçın artık herkesin teyze, abla, hatta anne dediği biriydi.
- Her cumartesi akşamı evinin salonunda küçük bir çay saati yapmaya başlandı; Tolga Eren postalarını tamamladıktan sonra uğrar, yanına o gün tanıştığı yalnız bir yaşlıyı da getirirdi.
- 49:35Mahalle Etkinlikleri
- Zamanla bu küçük buluşmalar mahallede o kadar ilgi gördü ki, muhtar bu etkinliği mahalle düzeyinde organize etmeye başladı.
- "Neriman Yalçın Sohbet Akşamları" adıyla her ayın ilk pazarı mahallenin kadınları, gençleri, hatta ortaokul öğrencileri toplanıyor, çay eşliğinde yaşlıların tecrübelerini dinliyordu.
- Bu etkinliklerin en büyük destekçisi Tolga Eren olmuştu; mütevazı maaşına rağmen bazı günler otobüsle başka mahallelere gidiyor, yalnız yaşlılara mektup taşımaya gönüllü oluyordu.
- 50:09Hikayenin Yayılması
- Bir gün yerel gazetenin bir köşe yazarı bu hikayeyi duydu ve "Postacı Tolga ve Umudun Kadını Neriman Teyze" başlıklı bir yazı yayımlandı.
- Yazı o kadar ses getirdi ki TRT yerel haberlerde bu mahalleyi özel olarak konu aldı; röportajda Neriman Yalçın "Ben ölmek üzereydim ve Allah bana ikinci bir hayat verdi" dedi.
- Bu sözler ekranlardan binlerce haneye ulaştı ve çok geçmeden İçişleri Bakanlığı İşıkdere Mahallesi'ni Türkiye'nin en duyarlı mahallesi ilan etti.
- 51:12Tolga Eren'in Başarıları
- PTT Genel Müdürlüğü Tolga'yı örnek çalışan olarak tanıttı ve ona yaşlılara mektup ulaştırma projesinin başına geçmesi için teklif sundu; Tolga bir şartla kabul etti: "Benim merkezim İşık Dere, beni burada bırakın ama diğer mahalleleri buraya getirin."
- Bugün hala her sabah postasını sırtlanıp mahalleye dağılan genç bir adam var; adı Tolga Eren ve her mektubu taşırken sadece kağıt değil, birlik, şefkat ve umut taşıyor.
- Kapıdan dışarı bakarken el sallayan, yüzünde tebessümle her zarfı teslim alan biri var; o da Neriman Yalçın; o artık sadece iyileşmiş bir kadın değil, bir sembol, bir ilham, bir hayat dersi.
- 52:07Mahallenin Değişimi
- Bir yıl sonra İşıkdere Mahallesi bugün bambaşka bir yerdi; evlerin önünde çiçekler çoğalmış, sokaklar daha sessiz ama huzurlu bir gülümsemeye bürünmüştü.
- Her sabah ezanıyla birlikte uyanan mahalle artık sadece betonarme yapılarla değil, insanların kalpleriyle örülmüştü.
- Mahallenin en köşesinde beyaz badanalı tek katlı küçük bir ev vardı; bahçesi güllerle çevriliydi ve o evin kapısı her gün birkaç kez çalınırdı.
- 52:42Onur Plaketi
- Neriman Yalçın o gün öğleden sonra küçük çay masasını bahçeye çıkarmış, eski sandalyeleri bezle silmişti; masada cevizli kek, taze demlenmiş çay ve kendi elleriyle budadığı güller vardı.
- Tolga Eren elinde bir zarfla içeri girdi; bu sefer bir mektup teslim etmiyordu, PTT Genel Müdürlüğü'nden gelen özel bir zarf vardı.
- Belgede "Türkiye Cumhuriyeti Devleti olarak toplumun yaşlı bireylerine gösterdiğiniz örnek yaşam ve dayanışma sebebiyle size onur plaketi takdim edilmiştir" yazıyordu; adı "İşıkdere Mahallesi Yaşlılar Dayanışma Merkezi"ne verilmişti.
- 54:19Mahallenin Yeni Anlamı
- Akşam güneşi batarken, Neriman Teyze sandalyede usulca oturdu; üzerine örttüğü ince şal rüzgarda dalgalanırken gökyüzüne baktı.
- "Hayat bazen seni unutur ama birinin seni hatırlaması kaderin yeniden yazılması demektir" dedi ve sonra içeri girerken arkasına döndü: "Evladım, ben yaşadım ama sen sen yaşattın."
- O günden sonra İşıkdere Mahallesi sadece bir yerleşim yeri değil, bir hikaye, bir örnek, bir umut oldu; Türkiye'nin dört bir yanından yaşlılar bu mahalleye geldi, gönüllü gençler mektuplar taşımaya başladı ve her yeni gelen mektupta "iyiliği taşıyanlara selam olsun" yazıyordu.