Video habercilik, bir habercinin haberi kendi yazdığı, kendi çektiği, kendi montajladığı ve kendi sunduğu bir habercilik biçimidir. Bu habercilik anlayışı, 60’lardan 80’lere kadar yerel televizyonlar düzeyinde sınırlı bir alanda varlık gösterirken; 80’lerden itibaren savaş muhabirliğinin ve uydu yayıncılığı gibi yeni iletişim teknolojilerinin öne çıkışıyla, ana akım televizyon haberciliğinde de yer edinmeye başlamıştır. Video habercilik, 90’larda internetin kullanılmaya başlanmasından günümüze kadar geçen sürede giderek yaygınlaşmış ve habercilik türleri içinde yerini almıştır. Video habercilikte videolar, belgesel sinemayla özdeş bir bakış açısıyla oluşturulmaktadır. Video habercilik için öne sürülen düşünceler, Vertov’un 1929 yapımı Kameralı Adam filmiyle ortaya konmuş gibidir. Video habercilik, şu türlere ayrılır: Son dakika haberleri. Açıklayıcı video haberler. Sosyal videolar. Haber dosyaları. Belgeseller.