Saz

Erkan Oğur'un icat ettiği Oğur Sazı, 6, 8, 9 ve 13 telli versiyonları bulunan altı telli bir çalgıdır. 6 telli Oğur Sazı: Standart bağlama formuna sahiptir ve teller tek tek yerleştirilmiştir. 8 telli Oğur Sazı: 6 telli sazla aynı yapısal özelliklere sahiptir, ancak klavyesi 8 telli olacak şekilde daha kalındır. 9 telli Oğur Sazı: Diğerleri gibi ayrı tellerden değil, ikişerli gruplardan oluşmuş tellerden meydana gelir. 13 telli Oğur Sazı: Alt teller üçerli gruplardan oluşur ve diğer versiyonlarla aynı yapısal özelliklere sahiptir.

Taht sazı, genellikle 7 tellidir. Bu tellerin dağılımı şu şekildedir: Alt kısım: İki çelik tel ve bir sırma bam teli. Orta kısım: İki çelik tel. Üst kısım: Bir çelik tel ve bir sırma bam teli.

Oğur sazı, genellikle maun veya dut ağacından yapılır. Maun: Akustik açıdan nitelikli bir ağaç olan maun, saz yapımında sıkça tercih edilir. Dut: Geleneksel olarak kullanılan bir ağaç olup, ses verme özelliği iyidir. Saz yapımında kullanılan ağaçlar, farklı ustalar ve kişisel tercihler doğrultusunda değişiklik gösterebilir.

Ankara pavyonlarında sahne alan bazı sazcılar: Erkal Sonel. Ömer Faruk Bostan. Hüseyin Kağıt. Teksaslı Özcan. Seydi Arslan.

O Yar Gelir türküsünün saz notalarını aşağıdaki kaynaklardan bulabilirsiniz: YouTube. notanehri.com. ucanmusic.com. notalarim.com.

Uzun sap sazda genellikle "Bağlama Düzeni" veya "Kara Düzen" kullanılır. Bağlama Düzeni: Alt tel: La; Orta tel: Re; Üst tel: Sol. Kara Düzen: Genellikle uzun saplı bağlamalarda kullanılır. Uzun sap sazda kullanılan diğer akort sistemleri arasında, en alt telin si, orta telin mi, en üst telin la notasında olduğu sistem de bulunur. Akort sistemi, çalmak istenen üstadın yöresine ve akort sistemine göre ayarlanabilir.

Hayır, cura ve saz aynı değildir. Saz, curanın da içinde bulunduğu bağlama ailesinin bir üyesidir. Cura, bağlama ailesinin en küçük çalgısıdır.

Lir çalgısının icat edildiği kesin tarih bilinmemekle birlikte, tarihinin izleri MÖ 9. yüzyıla kadar uzanmaktadır. Lir, en eski müzik aletlerinden biri olarak kabul edilir ve tarihinin izleri, MÖ 3. binyıla kadar uzanır. Antik Yunan'da ise lirin, mitolojik figür Hermes tarafından icat edildiği ve kardeşi Apollon'a hediye edildiği düşünülmektedir.

"Saz çalmayı en iyi kim çalar?" sorusunun kesin bir cevabı yoktur, çünkü bu subjektif bir konudur ve farklı görüşlere göre değişebilir. Bazı iyi saz çalan sanatçılar: Arif Sağ; Orhan Gencebay; Neşet Ertaş; Erdal Erzincan; Çetin Akdeniz.

Saz sanatçısı ve saz icracısı aynı anlama gelir. Saz sanatçısı, geleneksel Türk müziği enstrümanı olan sazı çalan ve bu enstrüman üzerinde ustalık kazanmış olan kişilere verilen isimdir. Sazende terimi de saz çalan kişiler için kullanılır ve Osmanlı döneminde daha yaygın bir kullanıma sahipti.

Balta sazı (dede sazı, ruzba) genellikle 12 perdelidir. Ancak, isteğe göre bazı perdeler sökülerek 3 veya 5 tel ile de çalınabilir.

Sazbüş, Türkiye'ye ait bir çalgıdır. Ara Dinkjian tarafından icat edilen sazbüş, cümbüş gövdesine bağlama sapı takılarak elde edilmiştir.

Sanal saz çalmak, yani internetten öğrenilerek saz çalmak, zor olarak değerlendirilebilir. Saz çalmayı internetten öğrenmek, özellikle tutuş ve el hareketlerinin iyi öğrenilmesini gerektirir. Saz çalmayı kısa sürede öğrenmek için profesyonel bir hocadan ders almak veya düzenli olarak pratik yapmak önerilir.

Divan sazı, bağlama ailesinin en büyük ve en pes (kalın) sesli üyelerinden biridir. Divan sazının bazı özellikleri: Tekne boyutu: 48-52 cm. Sap uzunluğu: 65-66 cm. Tel sayısı: 7 ila 9 arasında değişir, daha kalın bam telleri kullanılır. Ses karakteri: Çok gür, dolgun, bas karakterli ve rezonanslı bir sese sahiptir. Kullanım alanları: Genellikle tek başına çalınmaktan ziyade, toplu icralarda "dem" (eşlik) tutmak için kullanılır. Divan sazı, genellikle ileri seviye müzisyenler veya belirli bir müzik türünde uzmanlaşmak isteyenler tarafından tercih edilir.

Kopuzdan saza geçişin ne zaman olduğuna dair kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Türkiye'de yaygın olan bir görüşe göre, saz, kopuzdan türemiş bir çalgıdır. Moğolistan'da 2008 yılında bulunan, beşinci yüzyıldan kalma çalgı, bu iki çalgının yüzyıllar boyunca Orta Asya'da kullanıldığını ortaya koymuştur. Ayrıca, taş kabartmalar üzerindeki saz benzeri çalgılar, Berlin'deki Ön Asya ve Paris'teki Louvre müzelerinde görülebilir. Özetle, saz ve kopuzun Anadolu'da yüzyıllar boyunca çeşitli mekanlarda kullanıldığı ve saza olan ilginin 16. yüzyılda artmaya başladığı söylenebilir.

46'lık tekne divan sazı, abdal düzeni ile çalındığında 4-5 oktav aralığında ses üretebilir.

Oktay Yılmaz Saz Evi'nde üretilen bağlamaların yapımında çeşitli ağaçlar kullanılmaktadır, bunlar arasında: Dut; Paduk; Pelesenk; Kelebek; Maun; Ceviz; Ovenkol. Bağlamaların ağaçları 4-5 yıl boyunca doğal olarak kurutulmaktadır.

Sazın en zor yerinin neresi olduğuna dair kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, sazın bazı zorlu yönleri şunlardır: Perde ve akort: Sazın perdeleri ve akort sistemi, özellikle yeni başlayanlar için karmaşık olabilir. Teknik zorluklar: Cura gibi bazı saz türleri, kısa sapları nedeniyle az sayıda perde içerir ve bu da bazı teknik zorlukları beraberinde getirir. Çalma teknikleri: Şelpe tekniği gibi bazı çalma teknikleri, ileri seviye beceriler gerektirir. Sazın zorluğu, kişinin müzik bilgisi, deneyimi ve öğrenme yeteneğine bağlı olarak değişebilir.

Saz çalmak için gereken nota bilgisi, kullanılan sazın türüne göre değişiklik gösterir. Uzun sap sazlar. Kısa sap sazlar. Saz notalarını öğrenmek için bir saz eğitmeninden destek almak en etkili yöntemdir.

Mey, genellikle Türk halk müziği ve klasik Türk müziği türlerinde kullanılır. Ayrıca, meyin zurnanın atası olarak kabul edildiği ve uzun hava icralarında sıkça kullanıldığı belirtilmektedir.