Antarktika

Antarktika'da dünya haritasının neden olmadığına dair kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, Antarktika'nın belirli bölgelerinin uydu görüntülerinde bulanık veya karartılmış olarak görünmesinin bazı nedenleri şunlardır: Jeopolitik ve bilimsel çıkarlar: Bazı bölgelerin stratejik önemi nedeniyle devletler ve bilimsel kuruluşlar tarafından gizlenmesi. Gizli askeri faaliyetler veya teknolojik testler: Askeri üsler ve gizli projeler. Eski medeniyetlere ait kalıntılar veya UFO enkazları: Komplo teorileri. Ayrıca, Antarktika'nın buzullarla kaplı olması ve bitki örtüsünün olmaması, geleneksel harita çizimlerini zorlaştırabilir. Bu tür iddialar, bilimsel bulgularla desteklenmeyen ve genellikle komplo teorileri kapsamında değerlendirilen bilgilerdir.

Antarktika'da hak iddia eden ülkeler şunlardır: Arjantin; Avustralya; Şili; Fransa; Yeni Zelanda; Norveç; Birleşik Krallık. Bu ülkeler, Antarktika'da bilimsel gözlem ve çalışma tesislerini kendi iddia ettikleri bölgelere kurmaya çalışmışlardır.

Antarktika sularının tuzlu olmasının birkaç nedeni vardır: Buzulların erimesi. Yeraltı tuzlu su sistemi. Derin okyanus akıntıları. Bu durumlar, deniz yüzeyindeki tuzluluğun 2015'te ani bir artışa geçmesine ve bunun buz kaybıyla aynı döneme denk gelmesine neden olmuştur.

Türkiye, Antarktika Antlaşması'nı 1995 yılında imzalamıştır. Ancak, Türkiye'nin bu antlaşmayı imzalamasında bazı kısıtlayıcı faktörler etkili olmuştur: 1. İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi'ndeki Durum: Türkiye, bu sözleşmenin Ek-I'inde yer alan gelişmiş ülkeler arasında bulunması nedeniyle, küresel çevre politikalarında üstleneceği maddi yükümlülükler konusunda hassasiyet göstermiştir. 2. Bilimsel Kuruluşların Olanaksızlıkları: Çevre ve denizel çevre alanında araştırmalar yürüten bilimsel kuruluşların karşı karşıya bulunduğu kısıtlar, Türkiye'nin Antarktika'da bilimsel faaliyet göstermesini daha uzak bir geleceğe ertelemiştir. 3. İstişari Olmayan Ülke Statüsü: Türkiye, antlaşmaya ancak istişari olmayan ülke (Non-ATCPs) statüsünde taraf olabilmiştir.

Dünyanın en dondurucu suyu, Antarktika'daki McMurdo Buzulu'nda yer alan Don Juan Gölü'nde ölçülmüş olup, -20,9 derece Santigrat sıcaklığa sahiptir.

İki farklı "Rossa Adası" bulunmaktadır: 1. Antarktika'daki Ross Adası: Ross Denizi'nde, Victorialand sahili yakınında yer alır ve volkanik bir adadır. 2. İtalya'daki Isola Rossa: Sardunya bölgesinde, Teulada yakınlarında bir adacıktır.

Güney Okyanusu, Antarktika çevresindeki suların benzersiz özellikleri nedeniyle 5. okyanus olarak kabul edilir. Bu özellikler şunlardır: 1. Akıntı: Güney Okyanusu, Antarktika Çevresel Akımı (ACC) adı verilen ve batıdan doğuya doğru akan güçlü bir akıntıya sahiptir. 2. Sıcaklık ve Tuzluluk: ACC içindeki sular, kuzeydeki okyanus sularından daha soğuk ve biraz daha az tuzludur. 3. Ekolojik Bölge: Bilim dünyası, Güney Okyanusu'nun ayrı bir ekolojik bölge olduğunu uzun zamandır kabul etmektedir. Bu farklılıklar, Güney Okyanusu'nun diğer okyanuslardan farklı bir coğrafi ve biyolojik yapıya sahip olduğunu gösterir.

Ali Rıza Bilal, 21 Kasım 2024 tarihinde Antarktika’nın deniz kıyısından tek başına başladığı yolculuğu 51 günde tamamlayarak Güney Kutbu’na ulaşmıştır.

Antarktika'da hayatı konu alan bazı belgeseller: "Gezegenin Kara Kutusu: Antarktika". "Antarktika'ya Yolculuk". "7. Kıta: Antarktika".

Buzlar diyarının en soğuk yeri, Antarktika'da bulunan Vostok İstasyonu'dur.

Yıldız geçitleri, bilimkurgu eserlerinde sıklıkla yer alan kurgusal yapılardır.

Antarktika, bir kara parçası değil, Dünya'nın beşinci büyük kıtası olarak kabul edilir.